در جلسة سابق، پارهای از موارد درمان حسد استفاده شد. يکی ديگر از راههای مبارزه با حسد، توکّل بر خداوند سبحان و توسّل به حضرات معصومين(عَلَيهِم السَّلام) و محبوبين درگاه الهی و دست به دامن آنها شدن است. انسان با توجّه به آية شريفة پنجاه و سوم سورة مبارکة نحل که میفرمايد: «وَ ما بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللهِ»[1]، درمیيابد که تمام نعمتها از خداوند است و در اين صورت، چند برکت برای او حاصل میشود.
اول اينکه: به فقر ذاتی خود پی میبَرَد و هرگز دچار عُجب و غرور و تکبّر و خودنمايي نمیشود.
دوم اينکه: در برابر هر آنچه در دست ديگران میبيند، گرفتار حسد نمیشود و باور دارد که خداوند، حکيم و عادل و رحيم است ولذا اگر آن نعمت را که به ديگری داده، به من نداده، از فضل خود به بهترين نحو در دنيا و آخرت جبران میفرمايد. يکی از معانی «جَبّار» که از صفات خداوند است، جبران کننده میباشد، لکن انسان در هر حال، بايد در مقام سلم و تسليم و انقياد قرار گيرد.
«آنچه داند لايق من آن کند خواه ويران خواه آبادان کند
گر سزاوار من آمـد سوختن لب ز دفع او ببايد دوختن»[2]
سوم اينکه: اگر مال و ثروت و امتيازات مادی و معنوی داشته باشد، از احسان به ديگران امساک نمی کند و بخل نمی ورزد، چراکه هر چه دارد، از آنِ خداوند است «اَلْمالُ مالُ الله»[3]، ولذا کريمانه خط سرخی بر حکومت زر میکشد و در راه محبوب ازلی و ابدی بذل میکند.
«برگ عيشی به گور خويش فرست
کس نيارد ز پس، تو پيش فرست»[4]
1- و نيست برای شما از نعمتی، پس از خداوند است (مبارکه نحل/53).
2- مثنوی مولوی
3- مال، مال خداوند است (بيان نورانی امام صادق(عَلَيهِ السَّلام)؛ الحياة با ترجمة احمد آرام، ج5، ص382).
4- گلستان سعدی