اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
اَمْ يَحْسُدُونَ النّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَيْنا آلَ اِبْراهيمَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ آتَيْناهُمْ مُلْكاً عَظيماً﴿54﴾ فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ بِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ صَدَّ عَنْهُ وَ كَفی بِجَهَنَّمَ سَعيراً﴿55﴾
ترجمه: آیا حسد میورزند مردمان را، بر آن چه که داد ایشان را خداوند از فضلش پس به تحقیق دادیم ما، آل ابراهیم را کتاب و حکمت و دادیم ایشان را حکومتی بزرگ﴿54﴾ پس، از ايشان، کسی است که ايمان آورد به آن و از ايشان کسی است که بازداشت از او (از ايمان آوردن به حضرت پيامبر(صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ‌الِه)) و کافی است جهنم از لحاظ شعله ور بودن﴿55﴾
سعير از ريشة سعر به معنای افروختن آتش است، ساعور هم که از اين کلمه است، به معنای تنور میباشد.
صدّ: مانع شدن، بازداشتن
کلمة جهنّم، مؤنث مجازی است، ولذا فعل آن بايد به صورت سعيرة می آمد، همانطور که در موردی میفرمايد: «وَ اِذَا الْجَحيمُ سُعِّرَت»[1]، ولی در آية شريفة مورد بحث که «سَعيرا» آمده است، شدّت عذاب يهوديان را میرساند.
حرف زائد «ب» برای تأکيد آمده است، حروف زائد در قرآن کريم برای تأکيد آمده اند «كَفی بِجَهَنَّمَ».
1- و زمانی که جهنّم شعله ور شود (مبارکه تکویر/12).