اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
يا اَيُّهَا الَّذينَ اُوتُوا الْكِتابَ آمِنُوا بِما نَزَّلْنا مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ اَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلی اَدْبارِها اَوْ نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنّا اَصْحابَ السَّبْتِ وَ كانَ اَمْرُ اللهِ مَفْعُولاً﴿47﴾ اِنَّ اللهَ لا يَغْفِرُ اَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللهِ فَقَدِ افْتَرٰى اِثْماً عَظيماً﴿48﴾
ترجمه: ای کسانی که داده شدند کتاب را (اهل کتاب)، ایمان آورید به آنچه که نازل کردیم، تصدیق کننده است برای آنچه که با شماست قبل از اینکه محو کنیم چهره هائی را، پس برگردانیم آن چهره ها را بر پشت سرشان یا لعنت می کنیم آنها را همچنانکه لعنت کردیم یاران روز شنبه (یهودیان) را و هست امر پروردگار انجام یافتنی﴿47﴾ در حقيقت خداوند نمی بخشد اينکه شريک قرار داده شود به او و می آمرزد غير آن را برای کسی که بخواهد و کسی که شريک قرار دهد به خداوند، پس به تحقيق افترا بسته است (گناه کرده است) گناهی بزرگ﴿48﴾
به فرمودة استاد جوادی آملی، «اِفتری» مفهوم اِثم دارد، بمانند اينکه فرمود: «اَثِمَ».
فرارسيدن اربعين سيّد و سالار شهيدان، حضرت اباعبدالله الحسين(عَلَيهِ السَّلام) و اهل بيت و ياران باوفايشان، به پيشگاه حضرت پيـامبر اسـلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و آل طـاهرين آن بزرگـوار و حضـرت ولیّعصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) و تمام پيروان حقيقی و منتظران واقعی تسليت عرض میشود. «خداوند به مقرّبين درگاهش، توفيق تأسّی حقيقی از آن بزرگواران به همة ما مرحمت بفرمايد و ما را در دنيا و عقبی با ايشان محشور بفرمايد»، «اَللّهُمَّ اجعَلْ مَحیایَ مَحیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) وَ مَماتی مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ)»[1].
1- پروردگارا، قرار بده زندگی مرا زندگی محمد و آل محمدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و مرگ مرا مرگ محمّد و آل محمّدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) (مفاتیح الجنان، فرازی از زیارت عاشورا).