اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ* بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيم

اَ لَمْ تَرَ اِلَى الَّذينَ اُوتُوا نَصيباً مِنَ الْكِتابِ يَشْتَرُونَ الضَّلالَةَ وَ يُريدُونَ اَنْ تَضِلُّوا السَّبيلَ﴿44 وَ اللهُ اَعْلَمُ بِاَعْدائِكُمْ وَ كَفی‏ بِاللَّهِ وَلِيّاً وَ كَفی‏ بِاللَّهِ نَصيراً﴿45 مِنَ الَّذينَ هادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ وَ يَقُولُونَ سَمِعْنا وَ عَصَيْنا وَ اسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَ راعِنا لَيّاً بِاَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْناً فِی الدِّينِ وَ لَوْ اَنَّهُمْ قالُوا سَمِعْنا وَ اَطَعْنا وَ اسْمَعْ وَ انْظُرْنا لَكانَ خَيْراً لَهُمْ وَ اَقْوَمَ وَ لكِنْ لَعَنَهُمُ اللهُ بِكُفْرِهِمْ فَلا يُؤْمِنُونَ اِلاّ قَليلاً﴿46

     ترجمه: آیـا ندیدی کسانی را که داده شدند بهره­ ای از کتاب، می­خرند گمراهی را و اراده می­کنند اینکه گمراه شوید از راه راست﴿44 و خداوند عالم­تر است به دشمنانتان و کافی است خداوند از لحاظ سرپرستی و کافی است خداوند از لحاظ یاور و کمک بودن﴿45 از کسانی که یهودی شدند، تحريف می­کنند کلمات را از موضع­ها و محل­هايش و می­گويند: شنیديم و نافرمانی کرديم و بشنو که هرگز نشوی و مراعات کن ما را پيچيدنی به زبانهايشان و طعنه زدنی در دين و اگر اينکه ايشان می­گفتند: شنيديم و اطاعت کرديم و بشنو و نظر کن بر ما، البتّه بهتر بود برای ايشان و استوارتر (خير دنيا و آخرت نصيبشان می­شد)، ولکن لعنت کرد خداوند ايشان را به سبب کفرشان، پس ايمان نمی ­آورند مگر اندکی﴿46

     لَیّ: پيچانيدن، پيچيدن

     به فرمودة علّامه طباطبائی(رَحمَةُ­اللهِ ­عَلَيه) «مِنْ» در «مِنَ الَّذينَ» بیانيّه است و آن، بیان جملة «اَلَّذينَ اُوتُوا نَصيباً مِنَ الْكِتابِ» در آية شريفة چهل و چهار يا بیـان کلمة «بِاَعْدائِكُمْ» در آية شريفة چهل و پنج می­باشد.