که ابتدا شامل عهدها و پیمان هایی است که انسان بـا خداوند بسته که تمام واجبـات و فرایض را دربر می گیرد. انسـان همزمان بـا پذیرش اسلام و تشرّف به آن، متعهّد می شود که به تمام قوانین الهی و لوازم دین به عنوان واجبات دینی و اعمال صالحات عمل نماید، همانطور که حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) فرموده اند: «اَلْاِسْلامُ هُوَ التَّسْليمُ وَ التَّسْليمُ هُوَ الْيَقينُ وَ الْيَقينُ هُوَ التَّصْديقُ وَ التَّصْديقُ هُوَ الْاِقْرارُ وَ الْاِقْرارُ هُوَ الْاَداءُ وَ الْاَداءُ هُوَ الْعَمَل»[1]. به عبارت دیگر، انسان به محض تشرّف به اسلام تعهّد می بندد که تابع خداوند و قرآن که قانون اسـاسی است و تابع حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) و آل طاهرین(عَلَيهِم السَّلام) باشد که رهبران جامعۀ اسلامی هستند. سپس شامل عهد و پیمان ها و قول و قرارها بین مردم و انسانهاست. اینها درواقع صفات انسانی هستند که انسان به میزان عمل و رعایت آنها انسان محسوب می شود، تا می رسد به انسان کامل که به تمام اوصاف جمال و جلال خداوند مظهر است و سایر انسانها هم به هر میزان که به اوصاف الهیه مزیّن شوند، به انسانیّت نزدیکتر شده و انسان محسوب می شوند.
[1]- اسلام آن است تسليم شدن و تسليم شدن، آن است يقين داشتن، و يقين داشتن، آن است تصديق نمودن، و تصديق نمودن، آن است اقرار کردن، و اقرار کردن، آن است اداء نمودن، و اداء نمودن، آن است عمل صالح (نهج البلاغه، حکمت125).