خداوند متعال در قرآن کريم در شرح نعمتهای بهشتی به هر دو قسم از مواهب مادّی و معنوی وعده فرموده است. آنچه که مسلّم است انسان آن زمان به آرامش کامل و سعادت حقيقی نائل ميگردد، که به تمام نيازهای حقيقی او اعمّ از مادّي و معنوي پاسخ داده شود و تمام خواستههای اصيلش تأمين گردد و هيچکدام از اين نيازها ناديده گرفته نشود.
نياز به محبّت و احترام، نیاز به دوست و مصاحب نیکو و نیز نياز به همسر از جمله نيازهای اصيل و حقيقی انسان میباشند و منظور از نياز به همسر، منحصراً در رفع نياز جنسی و توليدمثل نيست، بلکه مهمترين بخش اين نياز، مربوط به سکونت قلبی و آرامش روحی است که اين امر با ازدواج تحقّق میيابد. همانطور که خداوند متعال در سورة مبارکة روم میفرمايد: «اَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ اَنْفُسِکُمْ اَزْواجاً لِتَسْکُنُوا اِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً»[1]. یکی از اساتید ربّانی در اين مورد ميفرمايند: سکونت از عالیترين نتايج ازدواج است، به اين علّت خداوند تبارک و تعالی بندگان را به ازدواج امر فرموده و از رُهبانيّت نهی میفرمايد.
خداوند تبارک و تعالی تمام موجودات را جفت آفريد و مکمّل يکديگر قرار داد «وَ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ»[2] و انسان نيز از اين قانون مستثنی نمیباشد. همانگونه که حضرت رسول اکرم(صَلّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) فرمودند: «زن و مرد بـه منزلة سيبی هستند کـه همديگر را تکميل میکنند».
1- اينکه از جنس خودتان برايتان همسرانی خلق فرمود تا با آنها بياسائيد و ميان شما مودّت و رحمت قرار داد (مبارکة روم/21).
2- و از هر چيزی خلق کرديم دو زوج باشد که شما متذکر شويد (مبارکة ذاريات/49).