خدای سبحان سعادت جاویدان را برای بندگانش تدارک دیده، لکن انسان دشمنی دارد که خداوند متعال از آن، به عنوان «عَدُوٌّ مُبينٌ» یاد می فرماید «وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ اِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبينٌ»[1]. خدای سبحان آیندۀ تابناکی برای بندگانش تدارک دیده و شیطان تلاش می کند تا با بسیج نمودن نیروهایش، نسل بشر را نابود کند و آنان را از سعادت جاویدان محروم نماید. از اینرو با ترفندهای گوناگون و شگردهای مختلف سعی می کند تا انسان را با دنیای فانی سرگرم کند و از سرای جاویدان و سعادت ابدی مانع شود. خشم و غضب و عصبانیت، یکی از راه های ورود و نفوذ شیطان است. جناب جابر از امام محمّدباقر(عَلَيهِ السَّلام) نقل مىكند كه فرمودند: «شیطان به حضرت نوح(عَلَيهِ السَّلام) گفت: مرا در سه جا یاد كن كه در آن سه جا، به بنده از هر وقتى نزدیكترم، هنگامى كه غضب كردى مرا به یاد آور و هنگامى كه میان دو نفر قضاوت مىكنى مرا به یاد آور و هنگامى كه با زنى همنشین شدى و كسى با شما نبود، مرا به یاد آور»[2].
خدای سبحان در سورۀ مبارکۀ اِسراء به شیطان می فرماید: «وَ شارِكْهُمْ فِی الْاَمْوالِ وَ الْاَوْلادِ»[3]. یکی از مهم ترین حیله های شیطان برای انسان، این است که در مال و اولاد او شریک شود. اما راه شریک شدن در مال این است که کسب او حرام می شود. وقتی کسب انسان حلال نشد و از حرام ارتزاق کرد، شیطان در مال او شریک می شود. اما شریک شدن در اولاد به این صورت است که: وجود مقدّس حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) فرمودند: «اَدِّبوا اَوْلادَکمْ فی بُطُونِ اُمَّهاتِهِمْ» فرزندانتان را در شکم های مادرانشان تربیت کنید، سئوال شد: اين چگونه ممکن است یا رسول الله؟ حضرت فرمودند: «بِاِطْعامِهِمُ الحَلالَ»[4] با خوراندن غذای حلال (به مادرانشان). وقتی پدر، روزیِ حرام کسب کرد و مادر روزیِ حرام خورد، شیطان در اولادش شریک می گردد. البته امکان دارد سئوال شود که ما اهل سرقت و دزدی و رشوه و ربا و قمار و... نیستیم که اموالمان حرام شود، جواب این است: کسی که خمس و زکات در ذمه دارد، مال او حرام و غصبی است و شیطان هم در مال او شرکت کرده، و مادری که از راه حرام ارتزاق نماید، شیطان در اولادش شریک می شود.
وعده های پروردگار که در مورد صاحبان ایمان و اعمال صالحات است، به آن ایمان و عمل صالحی تعلّق می یابد که مزیّن به ولایت حضرت اميرالمؤمنین امام علی(عَلَيهِ السَّلام) و آل طاهرینشان باشد. ایمان و عمل صالح منهای ولایت، ایمان و عمل حقیقی محسوب نمی گردد، چراکه بعد از ابلاغ ولایت، دین کامل شد و مورد رضایت پروردگار قرار گرفت «اَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ اَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتی وَ رَضيتُ لَكُمُ الْاِسْلامَ ديناً»[5] و حضرت رسول اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) دین را بر دو پایۀ قرآن و اهل بيت(عَلَيهِم السَّلام) قرار دادند «كِتابَ اللهِ وَ عِتْرَتی اَهْلَ بَيْتی»[6].
پس شرط ورود به بهشت این است که ایمان و عمل صالح مزیّن به ولایت و امامت باشد و قرآن کریم در کنار عترت طاهره و اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) قرار گیرد، همان طور که حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) فرمودند: «اِنّی تارِكٌ فيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتابَ اللهِ وَ عِتْرَتی اَهْلَ بَيْتی وَ اِنَّهُما لَنْ يَفْتَرِقا حَتّى يَرِدا عَلَیَّ الْحَوْضَ ما اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِما لَمْ تَضِلُّوا»[7].
[1]- و تبعيّت نکنيد از گام های شيطان، همانا او برای شما دشمنی آشکار است (مبارکه انعام/142).
[2]- اُذْكُرْنی فی ثَلاثَةِ مَواطِنَ فَاِنّی اَقْرَبَ ما اَكُونُ اِلَى الْعَبْدِ اِذا كانَ فی اِحْداهُنَّ اذْكُرْنی اِذا غَضِبْتَ وَ اذْكُرْنی اِذا حَكَمْتَ بَيْنَ اثْنَيْنِ وَ اذْكُرْنی اِذا كُنْتَ مَعَ امْرَاَةٍ خالِياً لَيْسَ مَعَكُما اَحَد (الخصال، ج1، ص132).
[3]- و شريک باش با ايشان در اموال و اولادشان (مبارکه اِسراء/64).
[4]- جنگ مهدوی، ص132
[5]- امروز کامل کردم برای شما دينتان را و تمام نمودم بر شما نعمتم را و راضی گشتم برای شما اسلام را به عنوان دين (مبارکه مائده/3).
[6]- کتاب خداوند و عترتم اهل بيتم (بحارالانوار، ج2، ص226).
[7]- همانا من ترک کننده ام در ميان شما دو وزنۀ سنگين، کتاب خداوند و عترتم اهل بيتم را، و همانا آن دو هرگز جدا نمی شوند از هم تا زمانی که وارد شوند بر من در (کنار) حوض، تا زمانی که تمسّک جوييد به آن دو، گمراه نمی شويد (بحارالانوار، ج2، ص226).