اکنون که در آستانۀ سفرۀ کرامت و میهمانی عظیم پروردگار قرار گرفته ایم، اعزاز و اکرام نماز، قسمت اعظم آمادگی برای شرفیابی و باریابی به سفرۀ کرامت ماه مبارک رمضان را فراهم می آورد. ماه شریف شعبان المعظّم، پنج ولادت عظیمه را دربر گرفته است که سه کوکب از کواکب آسمـان ولایت و کوثران آسمـان امـامت هستند کـه عبـارتند از: حضرت ابـا عبـد الله الحسیـن(عَلَيهِ السَّلام)، حضـرت زین العابدین(عَلَيهِ السَّلام)، و حضرت بقیة الله الاعظم(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) و دو تن از این بزرگواران یعنی حضرت ابوالفضل العبّاس(عَلَيهِ السَّلام) و جناب علی اکبر(عَلَيهِ السَّلام) با وجود اینکه داخل در معصومین چهارده گانه نیستند، لکن در اثر پيروی از امام زمانشان، الی یوم القیامه نامشان در کنار حضرات معصومین(عَلَيهِم السَّلام) زنده و جاویدان است.
استاد جوادی آملی در تفسیر تسنیم آورده اند: «حضرت پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) می فرمایند: زمین به برکت وجود اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِم السَّلام) پر از «لا اِلهَ اِلَّا الله» شده است»، «فَبِهِمْ مَلَاْتَ سَمائِکَ وَ اَرْضِکَ حَتّی ظَهَرَ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ»[1].
هر چیزی که به زمین می رسد، از برکت وجودی حضرات معصومین(عَلَيهِم السَّلام) است، چه بارانی که ببارد و چه هدایتی که بر قلوب اعطاء گردد. بـه فرمودۀ استـاد جوادی آملی، حضرت پیـامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) بعد از خودشان، پرچم هدایت انسان ها را به دست افرادی سپردند که به منزلۀ خودشان بودند. آن بزرگواران نمایندگان پروردگار و عالی ترین مظهر اوصاف حق تعالی و آئینۀ تمام نمای اوصاف جمال و جلال الهی هستند.
حال، وقتی سخن از حضرات معصومین(عَلَيهِم السَّلام) می باشد، ممکن است این سؤال در ذهن خطور کند که حساب معصومین جداست، لکن خداوند متعال در قرآن کریم، چند تن از غیرمعصومین را هم مطرح فرموده تا جای هرگونه توجیه برای همگان بسته شود. یکی از غیرمعصومینی که نام ایشان در قرآن کریم ذکر شده، جنـاب لقمان(عَلَيهِ الرَّحمَة) می باشد که با وجود اینکه معصوم نبودند، ولی برای خود آنچنان آبرویی فراهم آوردند که خداوند متعال یک سوره از قرآن کريم را بنام آن بزرگوار قرار داد و سخنانِ حکمت آمیز ایشان را در قرآن مطرح فرمود.
روز چهارم ماه شریف شعبان، سالروز ولادت حضرت ابوالفضل العبّاس(عَلَيهِ السَّلام) است و امروز بنام آن حضرت مزیّن گشته است. آن بزرگوار با وجود اینکه داخل در معصومین چهارده گانه نیستند، لکن در جریان عاشورا، آنچنان رشادت ها و ایثارها از خود نشان دادند که تا قیام قیامت الگو و اسوۀ آزادمردانِ راه حق گشتند. شخصیّت معنوی آن بزرگوار آنچنان رفیع است که حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) خطاب به ایشان می فرمایند: «بِنَفْسی اَنْتَ يا اَخی»[2]. با وجود اینکه وجود مقدّس حضرت اباعبدالله الحسين(عَلَيهِ السَّلام) پنجاه و هفت ساله و وجود مبارک قمر منیر بنی هاشم(عَلَيهِ السَّلام) سی و چهار ساله بودند، لکن با این تفاوت سن، به حضرت عبّاس(عَلَيهِ السَّلام) می فرمایند: برادر جان، جانم به فدای تو!
در رفعت مقام حضرت ابوالفضل العبّاس(عَلَيهِ السَّلام) همین بس که حضرت امام سجّاد(عَلَيهِ السَّلام) فرمودند: «اِنَّ لِلْعَبّاسِ عِنْدَ اللهِ تَبارَكَ وَ تَعالى لَمَنْزِلَةً يَغْبِطُهُ بِها جَميعُ الشُّهَداءِ يَوْمَ الْقِيامَة»[3] همانا برای (عمويم) عبّاس نزد خداوند تبارک و تعالی البته منزلتی وجود دارد که مورد غبطۀ تمام شهداء در روز قیامت خواهد بود و زیارت آن بزرگوار، مأثوره از حضرت امام صادق(عَلَيهِ السَّلام) است «اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْعَبْدُ الصّالِحُ الْمُطيعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِاَميرِ الْمُؤْمِنينَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِمْ»[4]. حضرت امام صادق(عَلَيهِ السَّلام) درواقع با این زیارت، علّت رفعت مقام و جایگاه عظیمۀ آن بزرگوار را بیان می فرمایند. حضرت عبّاس(عَلَيهِ السَّلام) به این سبب که مطیع خداوند و رسول خدا(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و مطیع حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) و امام حسن و امام حسین(عَلَيهِما السَّلام) بودند، لذا به آن مکـانت رفیعه نائل شدند و الی یوم القیـامه درس می دهند که غیر معصوم هم می تواند به وسيلۀ ولایت مداری و اطاعت محض از امام زمانش، آنچنان صعود و پرواز نماید که نامش الی الابد زنده بماند و همراه معصوم(عَلَيهِ السَّلام) الگو و اسوۀ انسانیّت برای بشریّت باشد. هر کسی به میزان اطاعت و تسلیم و ولایت مداری و تقواپیشگی می تواند نامش را جاویدان نماید و مورد توجه خدای سبحان و حضرات معصومین(عَلَيهِم السَّلام) قرار گیرد.
[1]- پس به وسيلۀ ايشان انباشتی آسمانت و زمينت را تا آشکار گردد اينکه نيست معبودی مگر تو (مفاتيح الجنان، در دعاهای هر روز ماه رجب).
[2]- جانم به فدايت ای برادرم (الارشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج2، ص90).
[3]- خصال، ج1، ص68
[4]- سلام بر تو اى بندة شايستة فرمانبر خدا و رسول خدا، و اميرمؤمنان و حسن و حسين که درود خداوند بر آنان باد (مفاتيح الجنان، فرازی از زيارت حضرت عبّاس(عَلَيهِ السَّلام)).