مطلب مهم دیگری که از عظمت جایگاه و رفعت مقام آن بانوی کرامت روشن میشود، باطل بودن جملۀ نادرست و مسخ شده و کاذبِ برخاسته از تحریف دشمنان اسلام است که «اسلام زن را تحقیر کرده است». اگر اسلام زن را تحقیر میکرد، آیا ممکن بود این همه منزلت، بر بانوی کرامت منظور شود. جلالت حضرت فاطمه معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) بیانگر عظمت وجودی زن و احترام اسلام به آن است. اسلام، بـه هیچ وجه زن را تحقیر نکرده است، بلکـه اسلام بی عفّتی و بی تقوایی را تحقیر نموده است. اسلام، با گناه و گناهکار مخالف است و تقوا و حیا در هر کسی باشد، قابل تقدیر و ستایش است، همانطور که در مبارکۀ نحل میفرماید: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ اَوْ اُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَة»[1]، یعنی اگر کسی حُسن فعلی را کنار حُسن فاعلی داشت، او را به حیات طیبه زنده میکنیم.
حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) در بزرگداشت دختران فرمودند: «نِعْمَ الْوَلَدُ الْبَناتُ مُلَطَّفاتٌ (مُتَلَطِّفاتٌ) مُجَهِّزاتٌ مُونِساتٌ مُبارَكاتٌ مُفَلِّياتٌ»[2] دختران فرزندان خوب هستند، مهربان و نرم خو، مددکار و آماده به کار، انيس انسان، بابرکت و علاقه مند به پاکيزگی. همچنین فرمودند: «کسی که اولاددار نمیشود، اگر دعا کند که خدایا کمک کن من بچهدار شوم و فرزندم دختر باشد، خداوند دعایش را مستجاب میفرماید؛ هرچند که ممکن است فرزندش پسر باشد، ولی خداوند به خاطر چنین درخواستی، دعای او را قبول میفرماید»[3]. همچنین فرمودند: «بهترین مردان امّت من کسانی هستند که به دخترانشان بیشتر محبّت میکنند»[4]. همچنين حضرت پيامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) فرمودند: «کسی که به بازار برود و چيزی بخرد و آن را به خانه برای زن و فرزند ببرد، مانند کسی است که بار مستمندان را به دوش کشيده، او در خانه دختران را در گرفتن تحفه مقدّم بدارد، همانا کسی که دخترش را خوشحال کند، بمانند اين است که برده ای از اولاد اسماعيل(عَلَيهِ السَّلام) را در راه خداوند آزاد کرده است»[5]. هدیه دادن در تربیت دینی فرزندان خصوصاً دختران چنان مفید و کارساز است که وقتی دختر از محبّتِ پدر و مادر در محیط خانه اشباع شد، فردا در برابر محبّتهای کاذب و خطرناک بیرونی سست و مرعوب نمیشود و مقاومت میکند. بطور کلی اگر والدین، فرزندان خود را از محبّت اشباع ننمایند، فردا چوب انحراف آنان را خودشان خواهند خورد، ولذا بجاست که فرزندانمان را از محبت سیراب کنیم و بدین ترتیب آنان را در برابر عوامل انحرافی محیط بیرون مصونیت بخشیم. دین اسلام دین محبّت و تکریم شخصیت است و به این علّت به محبت توأم با احترام فرزندان توصیۀ بسیار شده است. خداوند تبارک و تعالی پدر و مادر را باغبان وجود فرزند قرار داده است و فرزند گل زندگی والدین است «اَلْوَلَدُ الصّالِحُ رَيْحانٌ مِنْ رَياحينِ الْجَنَّة»[6]. حضرت پیامبراکرم(صَلَّی اللهُ عَلیه وَآلِهِ) فرمودند: «نِعْمَ الْوَلَدُ الْبَنَاتُ الْمُخَدَّرَات...»[7] دخترانِ پوشیده و باحجاب چه فرزندان خوبی هستند. آن بزرگوار در بیانی دیگر میفرمایند: «کسی که باعث خوشحالی دخترش شود، خداوند روز قيامت او را خوشحال می کند»[8].
[1]- کسی که انجام دهد کردار شایسته از مرد یا زنی، و او مؤمن باشد، پس زنده می کنيم او را به حياتی پاکیزه (مبارکة نحل/97).
[2]- عدة الداعي و نجاح الساعي، ص89
[3]- به نقل از راديو معارف، بيانات آقای وافی
[4]- به نقل از راديو معارف، بيانات آقای وافی
[5]- بحار، ج104، ص69
[6]- فرزند صالح گلی از گلهای بهشت است (بيان نورانی حضرت پيامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ)؛ بحارالانوار، ج10، ص368).
[7]- مکارم الاخلاق، ص219
[8]- وسائل، ج20، ص367