اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
وَ لَوْ لا فَضْلُ اللهِ عَلَيْكَ وَ رَحْمَتُهُ لَهَمَّتْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ اَنْ يُضِلُّوكَ وَ ما يُضِلُّونَ اِلاّ اَنْفُسَهُمْ وَ ما يَضُرُّونَكَ مِنْ شَیْءٍ وَ اَنْزَلَ اللهُ عَلَيْكَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ عَلَّمَكَ ما لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَ كانَ فَضْلُ اللهِ عَلَيْكَ عَظيماً﴿113﴾ لا خَيْرَ فی كَثيرٍ مِنْ نَجْواهُمْ اِلاّ مَنْ اَمَرَ بِصَدَقَةٍ اَوْ مَعْرُوفٍ اَوْ اِصْلاحٍ بَيْنَ النّاسِ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللهِ فَسَوْفَ نُؤْتيهِ اَجْراً عَظيماً﴿114﴾
ترجمه: و اگر نبود فضل خداونـد بر تو و رحمت او، البته قصد میکردند گروهی از ایشان اینکه گمراه کنند تو را، و گمراه نمیکنند مگر خودشان را، و ضرر نمیرسانند تو را از چیزی و نازل کرد خداوند بر تو کتاب و حکمت را و آموخت تو را آنچه را که نمیدانستی، و هست فضل خداوند بر تو بزرگ﴿113﴾ نیست خیری در بسیاری از نجواهایشان مگر کسی که امر کند به صدقه ای یا کار شایسته ای یا اصلاح بین مردم و کسی که انجام دهد آن را به جهت جستجوی رضایت خداوند، پس به زودی میدهیم او را اجری بزرگ﴿114﴾
معروف: هر آنچه از نظر عقل و نقل پسنديده باشد و به عبارت ديگر، آنچه از نظر دين و وحی، به رسميّت شناخته شود. بهترين و زيباترين معروف، خودِ خدای سبحان است که در دعای جوشن کبير می خوانيم: «يا خَيْرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ»[1].
«سـَ» و «سوف» هر دو به معنای آينده است، ولی «سـَ» به آيندۀ نزديک و «سوف» به آيندۀ دور دلالت دارد.
[1]- ای بهترين شناخته شده به نيکی (مفاتيح الجنان، فرازی از دعای جوشن کبير، بند86).