به فرمودۀ علّامه طباطبائی(رَحمَةُ اللهِ عَلَيه) و استاد جوادی آملی، از آیۀ شریفۀ صد و پنج تا صد و بیست و شش مبارکۀ نساء در مورد مطالب مربوط به قضاوت عادلانه، داوری به حق در میان مردم و حقانیّت آیات الهی، عدم حمـایت از خائنـان و عصمت حضرت رسـول اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) است. آنگاه استاد جوادی آملی می­فرمایند: قرآن، جامع همۀ ارکان چهارگانۀ حق است؛ قرآنی که به حق نازل شد و خدای تبارک و تعالی، حفاظت آن را بر عهده گرفت «اِنّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ اِنّا لَهُ لَحافِظُون‏»[1]، «وَ بِالْحَقِّ اَنْزَلْناهُ وَ بِالْحَقِّ نَزَل‏»[2]. این قرآن، جامع تمـام ارکـان چهارگـانۀ حق است که عبـارتند از: 1- متکلّم، 2- کلام، 3- پیک وحی، 4- گیرندۀ وحی.

     1- حقانیّت متکلّم: خدای سبحـان کـه بیـان کنندۀ قرآن کریم می باشد، حقّ است «ذلِكَ بِاَنَّ اللهَ هُوَ الْحَقُّ»[3]، يعنی خداوند حق مطلق و ثابت بالذّات می باشد.

     2- حقانیّت کلام: با توجه به اینکه خداوند متعال حقّ است، لذا کلامش هم حق می­باشد «وَ اللهُ يَقُولُ الْحَقَّ‏»[4].

     3- حقانیّت پیک وحی: پیام رسان و پیک وحی که جناب جبرئیل(عَلَيهِ السَّلام) هستند، کلام الهی را از مصدر ربوبی دریافت می­دارد، درحالی­ که گرفتنش هم حق است «ما نُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ اِلاّ بِالْحَقِّ‏»[5].

     4- حقّانیّت گیرنـدۀ وحی: گیرنـدۀ وحی کـه حضرت رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) هستند، حق می­بـاشند و وحی را بـه حقّ و حقیقت می­گیرند. فرشتۀ وحی، وحی الهی را به حقّ گرفته و به حقّ، تحویل حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) می­دهد «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْاَمينُ﴿193﴾ ‏عَلى‏ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرينَ﴿194﴾‏»[6].

     پس وحی از مصدر ربوبی، معصومانه نازل می­شود و هیچ­گونه امکان تحریف و باطل در آن وجود ندارد. فرشتۀ وحی، کلام الهی را به حقّ و حقیقت دریافت می­کند و به حقّ و معصومانه، تحویل رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) می­دهد که گیرندۀ وحی هستند. بنابراین حضرت رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) معصومانه آن را حفظ کرده و تحویل مردم می­دهند و ابلاغ می فرمايند و به عبارتی، عصمت در مرحلۀ دریافت، عصمت در مرحلۀ حفظ و عصمت در مرحلۀ ابلاغ صورت می­گیرد.

 

[1]- همانا ما نازل کردیم ذکر(قرآن) را و همانا ما از آن البتّه محافظت کنندگانيم (مبارکه حجر/9).

[2]- و به حق نازل کرديم آن را و به حق نازل شد (مبارکه اِسراء/105).

[3]- اين به آن سبب است که خداوند، اوست حق (مبارکه حج/6).

[4]- و خداوند، می گويد حق را (مبارکه احزاب/4).

[5]- فرونمی فرستيم ملائکه را مگر به حق (مبارکه حجر/8).

[6]- نازل فرمود آن را روح الامين﴿193﴾ بر قلب تو، تا باشی از بيم دهندگان﴿194﴾ (مبارکه شعراء/193و 194).