ماه شریف شعبان با تمام برکتها و رحمتهایش از نیمه گذشت. ماهی که حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) فرمودند: «شَعْبانُ شَهْری وَ شَهْرُ رَمَضانَ شَهْرُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَنْ صامَ يَوْماً مِنْ شَهْری كُنْتُ شَفيعَهُ يَوْمَ الْقِيامَة»[1] شعبان ماه من است و ماه مبارک رمضان، ماه خداوند عزّ و جلّ می باشد، پس کسی که یک روز از ماه من را روزه بگیرد، من در روز قیامت شفیع او خواهم بود. آن بزرگوار در دعای خالصانۀ خود چنین به درگاه خداوند مینالند: «اَللّهُمَّ بارِكْ لَنا فی رَجَبٍ وَ شَعْبانَ وَ بَلِّغْنا شَهْرَ رَمَضانَ وَ اَعِنّا عَلَى الصِّيامِ وَ الْقِيامِ وَ حِفْظِ اللِّسانِ وَ غَضِّ الْبَصَرِ»[2] خدايا براى ما در ماه رجب و شعبان بركت قرار ده، و ما را به ماه مبارک رمضان برسان، و بر روزۀ ماه رمضان و بيدارى شب و نگهدارى زبان و فروبستن چشم كمك فرما. يعنی خدايا در حفظ زبان و فروبستن چشم از گناه و حرام کمکمان کن.
عالیترین روزها برای تطهیر و پاکسازی نفس فراهم است. ماه «شَعْبانُ الْمُطَهِّرُ»[3]، همانطور که از نامش نیز پیداست، ماه تطهیر میهمانان پروردگار است تا در خود سنخیّت ایجاد کنند و لایق باریابی به محضر طاهر محض گردند.
قابل توجه است: خدای سبحان بندگانش را به آسمانی شدن دعوت میفرماید. انسان فطرتاً موجودی آسمانی و طبیعتاً موجودی زمینی است و خداوند با دعوت به آسمانی شدن، به انسان میفهماند که تو موجودی آسمانی هستی، خودت را ارزان نفروش. اگر انسان بُعد آسمـانی نداشت، هرگز خداوند او را دعوت به آسمانی شدن نمیفرمود. انسان در آیات مختلفی از قرآن کریم، به صعود و پرواز دعوت شده است، به عنوان نمونه میفرماید: «اَ وَ لَمْ يَنْظُرُوا فی مَلَكُوتِ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ»[4] و در مبارکۀ توبه میفرماید: «يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا ما لَكُمْ اِذا قيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فی سَبيلِ اللهِ اثّاقَلْتُمْ اِلَى الْاَرْض»[5]، در موردی نیز میفرماید: «اَ وَ لَمْ يَرَوْا اِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صافّاتٍ وَ يَقْبِضْن»[6]، وقتی پرنده، این چنین قدرت پرواز دارد، شما که موجود برترید، تا چه حدّ میتوانید پرواز نمایید؟
«طَیَران مرغ دیدی تو ز پایبند شهوت
بـه در آی تـا ببینی طیـران آدمیّت»[7]
«مرغ باغ ملکوتم، نِیَم از عالم خـاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم»[8]
[1]- امالی صدوق، ص19
[2]- مفاتيح الجنان، در اعمال شب اوّل ماه رجب
[3]- شعبـانِ پـاک کننده (بيـان نورانی حضرت پيـامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ)؛ کنز العمال، ج8، ص466).
[4]- آيا نمی نگرند در ملکوت آسمانها و زمين (مبارکه اعراف/185).
[5]- ای کسانی که ايمان آورده ايد، چه شده بر شما زمانی که گفته می شود بر شما که خارج شويد در راه خداوند، چسبيده ايد بر زمين (مبارکه توبه/38).
[6]- آيا به پرندگانى كه بالاى سرشان است، و گاه بالهاى خود را گسترده و گاه جمع مىكنند، نگاه نكردند (مبارکه ملک/19).
[7]- سعدی(عَلَيهِ الرَّحمَة)
[8]- مولانا(عَلَيهِ الرَّحمَة)