یکی از القاب مبارک حضرت فاطمۀ زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) «صدّیقه» است. از امام کاظم(عَلَيهِ السَّلام) مذکور است: «اِنَّ فاطِمَةَ صِدّیقَةٌ شَهیدَةٌ»[1]. اگر خدای سبحان، بندگانش را به صدق دعوت فرموده، الگوی صدّیقی همچون حضرت صدّیقۀ کبری فاطمۀ زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) را در اختیار ایشان قرار داده است. خداوند آنان را الگو قرار داد تا به انسان بفهماند که تا کجا می تواند برسد و در وجودش چه دفینه ها و گنجینه های عظیم و چه استعدادهای بدیعی وجود دارد که اگر آنها شکوفا شوند، محصولی همچون حضرت فاطمۀ زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) خواهد داد. آری از درِ اخلاص و صدق می توان به آن بزرگوار نزدیک شد و بر مراتب صدق افزود. به درگاه کرامت آنان باید مقداری سرمایۀ صدق و اخلاص بُرد تا با سرمایۀ صدق و اخلاص بالاتر برگشت. آن بزرگواران با دستان پر منتظر ما هستند. آنان مشتاق تر از ما به ایمان آوردن و سعادت و رستگاریِ ما هستند. آن بزرگواران قرآن ناطق و مظهر صفت «اَصْدَقَ الصّادِقین»[2] پروردگار هستند و الگوی انسان در مسیر صدق و اخلاص می باشند. این روزهـا منتسب به حضرت صدّیقۀ کبری فاطمۀ زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) است. آن بزرگواران، قدرت الله، اُذُن الله، یدالله و... هستند و تمام قدرت ها به اِذن الله به دست آنان است. آنان رفیقان نیمه راه نیستند «حَسُنَ اُولٰئِکَ رَفیقاً»[3]، ولذا اگر به دامان آنان چنگ زنیم، ما را هم به سمت آن جایگاه های رفیعه ای می برند که خودشان نائل شده اند. حال، بر این اساس که برای نزدیک شدن به کسی، باید از راه اوصاف او، نزدیک شد و با محبوب داشتنِ محبوب ها می توان به او تقرّب یافت، لذا در این رابطه یک بیان نورانی از حضرت فاطمۀ زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) استفاده می شود که محبوب هایشان را این چنین معرّفی می فرمایند: «حُبِّبَ اِلَىَّ مِنْ دُنْياكُم ثَلاثٌ تِلاوَةُ كِتابِ اللهِ وَ النَّظَرُ فی وَجْهِ رَسُولِ اللهِ وَ الْاِنْفاقُ فی سَبيلِ الله»[4] من از دنیای شما سه چیز را محبوب داشتم: تلاوت کتاب خداوند و نگـاه بـه صورت رسول خدا(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و انفاق در راه خداوند. ملاحظه می شود در هر سه مورد، نام مبارک «الله» می درخشد. برای محبّ حقیقی و عاشق واقعی هیچ چیز دلپذیرتر از نام محبوبش نیست. آن بزرگوار با این بیان نورانی درواقع این حقیقت را می رسانند که: من تلاوت قرآن را دوست دارم، چون سخن محبوب من است، نگاه به صورت رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) را دوست دارم، چون محبوبِ محبوب من است و من جمال خداوند را در ایشان می بینم و انفـاق را دوست دارم، چون بخـاطر محبوبم و فی سَبيلِ الله است.