اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
اَلَّذينَ يَتَّخِذُونَ الْكافِرينَ اَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنينَ اَ يَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَاِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَميعاً﴿۱۳۹﴾ وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِی الْكِتابِ اَنْ اِذا سَمِعْتُمْ آياتِ اللهِ يُكْفَرُ بِها وَ يُسْتَهْزَاُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتّى يَخُوضُوا فی حَديثٍ غَيْرِهِ اِنَّكُمْ اِذاً مِثْلُهُمْ اِنَّ اللهَ جامِعُ الْمُنافِقينَ وَ الْكافِرينَ فی جَهَنَّمَ جَميعاً﴿۱40﴾
ترجمه: کسانی که اخذ میکنند کافران را سرپرستانی از غیر مؤمنان، آیا جستجو میکنند (میجویند) از نزد ایشان عزّت را، پس همانا عزّت برای خداوند است همگی﴿۱۳9﴾ و به تحقیق نازل کرد (خداوند) بر شما در کتاب (قرآن)، اینکه زمانی که شنیدید آیات خداوند را که کفر ورزیده می شود به آن (انکار می شوند) و مورد استهزاء قرار می گیرد، پس ننشینید همراه آنها تا داخل شوند (فرو روند) در سخنی غیر از آن (تا زمانی که بحث تغییر یابد)، همانا شما آن زمان (در صورت عدم ترک و حضور در آنجا) همانند آنهائید، همانا خداوند جمع کننده است منافقین و کافران را در جهنم همگی﴿140﴾
خوض: فرو رفتن، که اکثراً کاربرد آن در مسائل باطل است.