خداوند را شاکر و سپاسگزاریم که ما را از پیروان پیغمبر آخرالزمان، سَیِّدُ الکُونَین، فخر عالم امکان، اشرف کائنات، حضرت خاتم الانبیاء، محمد مصطفی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) قرار داد «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی هَدانا لِهذا وَ ما كُنّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا اَنْ هَدانَا الله»[1]. همانطور که حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) اشرف رسل هستند، امتشان هم اشرف امتها می­ باشند، هرچند که مسئولیّتشان نسبت به سایر امم سنگین­تر است، لکن همین افتخار ما را بس که خدای سبحان پیامبرِ ما را «رَحْمَةً لِلْعالَمينَ»[2] معرفی فرمود و ما را امّت پیامبری قرار داد که در شأن ایشان فرمود: «لَوْلاکَ لَما خَلَقْتُ الْاَفْلاک»[3]. حقیقتاً هر سختی که باشد، در برابر چنین نعمت عظمایی در حکم عدم است. آری امّت آن بزرگوار اشرف امت­ها هستند، ولی به شرط آنکه جایگاه خودشان را حفظ کنند و این امر جز با  اطاعت و تسلیم و عبودیّت و بندگی امکان ­پذیر نیست. اگر خداوند متعال حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) را در مقام اشرفیّت قرار داد، جز به علّت مقام عبودیّت و بندگی آن بزرگوار نبود. اگر آن بزرگوار را به معراج برد «سُبْحانَ الَّذی اَسْرى‏ بِعَبْدِهِ لَيْلاً»[4]، جز در پرتو عبودیّت و بندگی آن بزرگوار نبود. با توجه به اینکه مقام عبودیّت و بندگی آن حضرت در تمام عالم بی­نظیر است، لذا مقام اشرفیّت آن بزرگوار نیز در تمام عالم نظیر و مانند ندارد، ولذا امّت آن بزرگوار نیز در پرتو عبودیّت و بندگی می­توانند اشرف امت­ها گردند.

     پس وجود اقدس حضرت رسول اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) در پرتو عبودیّت و بندگی به عالی­ترین مقام مظهریّت رسیدند و مظهر اتمّ و اکمل اوصاف جمال و جلال حق متعال شدند و به آن جایگاه رفیعه بار یافتند، همانطور که حق سبحان در حدیث قدسی فرمود: «عَبْدى اَطِعْنى حَتَّى اجْعَلَكَ مَثَلى فَاِنّى اَقُولُ كُنْ فَيَكُون فَاَنْتَ تَقُولُ كُنْ فَيَكُون‏»[5]، و پرواضح است که امّت آن بزرگوار نیز به آن جایگاه اشرفیّت نائل نخواهند شد، مگر اینکه مقام اطاعت و بند­گیشان در شأن پیامبر آخرالزّمان، حضرت رسول اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) باشد.

     شب ولادت آن بزرگ عبد پروردگار، بزرگترین عید است. شب جمعه و شب شنبه دو شب پشت سرهم عید است، ولذا ما هم عیدی در شأن این اعیاد عظیم را از خداوند متعال در­خواست می­کنیم که همانا تعجیل در امر ظهور و فرج حضرت بقیةالله ­الاعظم، امـام زمان(عجِّل­ اللهُ­ تعالی­ فَرَجَهُ­ الشَّريف) می­باشد. آن شب، زیباترین و محبوب ترین و عبدترین بندۀ پروردگار متولد شده ­اند و همچنین آن شب، شب ولادت فرزند بزرگوارشان حضرت امام جعفرصادق(عَلَيهِ السَّلام) نیز می­باشد. در آن شب مقدّس، اول بـه خـود خداونـد و سپس بـه تمـام حضرات انبیاء و اوصیاء(عَلَيهِم السَّلام) تبریک عرض کنیم و بندگی محمد و آل محمدی را در آن شب عظیم از خداوند برای خود و دیگران طلب نماییم.

     روز هفدهم ربیع­الاوّل «از چهار روزِ ممتاز است که ثواب روزه گرفتن در آن، معادل ثواب شصت سال روزه گرفتن است»[6] و عبادت در آن اجر و منزلت بالایی دارد. عزیزانی که روزۀ قضا دارند، بـا روزه­ داری در آن روز، هم قضای روزۀ واجب از ایشان ساقط می­شود و هم از اجر روزۀ روز ولادت بهره­ مند می­شوند و پرواضح است که اگر روزۀ ظاهر با روزۀ باطن که همان ترک معصیت است، همراه شود، سعادت برین را برای انسان فراهم خواهد آورد.

     «بارالهـا! بـه روان مقدّس حضـرت محمّـد و آل محمّـد(صَلَّی ­اللهُ­ عَلَيهِ ­وَ­آلِهِ) درود فرسـت و در امر ظهـور و فـرج مـولا و مقتـدایـمـان حضرت ولیّ ­عصر(عجِّل ­اللهُ­ تعالی ­فَرَجَهُ­ الشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبۀ حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همۀ ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همۀ ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطۀ هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما و توفيق هجرت معنوی و باطنی به همۀ ما عنايت بفرما. پروردگارا! همۀ ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُ ­السَّلام) مقرّر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهره ­مند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علی­ الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق، سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».

 

«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ

صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»

 

[1]- حمد و سپاس برای خدايی که هدايت کرد ما را به اين و نبوديم ما اينکه هدايت شويم اگر هدايت نمی کرد ما را خداوند (مبارکه اعراف/43).

[2]- رحمتی برای عالميان (مبارکه انبياء(عَلَيهِم السَّلام)/107).

[3]- اگر تو نبودی آسمان و زمين و افلاک را خلق نمی کردم (عيون اخبار الرضا(عَلَيهِ السَّلام)، ترجمه آقا نجفى، ج‏1، ص163).

[4]- پاک و منزّه است خدایی که بُرد (شبانه) بندۀ خود را در شب (مبارکة اِسراء/1).

[5]- بندۀ من، اطاعت کن مرا تا قرار دهم تو را مثل خودم، پس همانا می گویم باش پس می شود، پس تو بگویی باش، پس بشود (قصص الانبياء(قصص قرآن)، ص801).

[6]- وسائل الشّيعه، ج7، ص336