خداوند متعال در ادامة آیة شریفة مورد بحث میفرماید: مجاهد میدان جنگ و جهاد فی سبیل الله، یا غلبه مییابد و یا به شهادت میرسد و ما به زودی اجر عظیم این جهاد را به آنان عطا خواهیم کرد. ملاحظه میشود که خداوند متعال، برای مجاهد فی سبیل الله شهادت و پیروزی را یکسان اجر میدهد که لازم به توضیح است: اسارت و مجروح شدن هم، زیرمجموعة شهادت است و همان اجر را دارد، ولذا در میدان جهاد شکست معنا ندارد، همانطور که خداوند متعال، شهادت یا پیروزی در میدان جهاد را به عنوان یکی از دو حسنه بیان میفرماید «قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا اِلاّ اِحْدَى الْحُسْنَيَيْن»[1]. حضرت امام حسین(عَلَيهِالسَّلام) با وجود اینکه در روز مقدّس عاشورا به شهادت رسیدند، لکن فاتح و پیروز حقیقی هستند و الی یوم القیامه مجاهد و فاتح میپرورانند.
پس شهادت، به معنای شکست نیست و چه مجاهد شهید شود و چه به پیروزی ظـاهری برسد، از اجر یکسانی در پيشگاه الهی بهرهمند است، چراکه شهید، جـانش را در راه خداوند داده و به لقاءالله میرسد و کسی که غلبه یافته و فاتح میشود، دشمن دین را از بين برده و دین توحید را احیا میکند و این همتایی و یکسان بودنِ فاتح میدان جنگ و شهید فی سبیل الله نشانگر نیّت الهی و تلاش مقدس فاتح است و همانطور که استفاده شد، در دین مبین اسلام شرط قبولی تمام اعمال، نیّت خالصانه میباشد «اِنَّمَا الْاَعْمالُ بِالنِّيّات»[2].
1- بگو آیا انتظار میبريد به ما مگر يکی از دو نيکی را (مبارکه توبه/52).
2- همانا اعمال به نيّتهاست (بیان نورانی حضرت پيامبر اکرم(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ)؛ بحارالانوار، ج67، ص211).