:

     حضرت امام رضا(عَلَيهِ­السَّلام) در معرفی امام(عَلَيهِ­السَّلام) فرمودند: «اَلْاِمامُ الْاَنيسُ الرَّفيقُ وَ الْوالِدُ الشَّفيقُ وَ الْاَخُ الشَّقيق‏»[1] امام، انیس و مونسی دلسوز و رفيق، و پدری مهربان و برادری همدل است. یکی از القاب حضرت امام رضا(عَلَيهِ­السَّلام) رئوف است، همانطور که یکی از اسمای مقدّس خدای تبارک و تعالی رئوف می­باشد. حضرت امام رضا(عَلَيهِ­السَّلام) در بيانی نورانی فرمودند: «پدرم(عَلَيهِ­السَّلام) را در خواب ديدم كه فرمودند: اي پسرم آنگاه كه در شدت و سختي قرار گرفتي، ذكر «یا رَئوفُ یا رَحیم» را زياد بگو»[2]. حضرات انبیاء و اوصیاء(عَلَيهِمُ­السَّلام) مظاهر اوصاف خداوند و از جمله مظهر صفت رأفت حق سبحان هستند. حضرت امام رضا(عَلَيهِ­السَّلام) نیز مظهر اتمّ و اکمل صفات خداوند از جمله صفت رئوف پروردگار هستند، فلذا وقتی به مشهد مقدّس و به محضر مقدّس امام رضا(عَلَيهِ­السَّلام) مشرّف می­شویم، زمانی مقبولیّت و پذیرش داریم که از صفت رأفت آن حضرت بهره داشته باشیم. رأفت و شفقت نسبت به همة افراد وظیفه انسان است، ولیکن پدر و مادر و همسر و فرزندان و سایر اعضای خانواده در اولویّت قرار دارند. اگر انسان رئوف نباشد، در قلب امام رئوف جایگاهی ندارد. به میزان رئوف بودن می­توان با امام رئوف ارتباط برقرار نمود و به قلب مقدّس آن حضرت راه پیـدا کرد. امـام رئوف، انسـان رئـوف را می­پذیرد. بـاید رئوف و هادی بود تا از رأفت و هدایتِ امـامِ مهربانی­ها بهره­مند شد.

     متأسّفانه دشمنان اسلام امروزه با تهاجم فرهنگی و تبلیغات مسموم می­خواهند جلوۀ امام(عَلَيهِ­السَّلام) را با خشم و غضب به مردم بشناسانند و می­گویند: امام زمان(عجِّل­اللهُ­تعالی­فَرَجَهُ­الشَّريف) با شمشیر ظهور خواهند کرد و قلع و قمع خواهند نمود، درحالی که امام(عَلَيهِ­السَّلام) همانند جدّ بزرگوارشان حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی­اللهُ­عَلَيهِ­وَ­آلِهِ) که پیامبر رحمت بودند «وَ مـا اَرْسَلْنـاكَ اِلّـا رَحْمَةً لِلعـالَمينَ»[3]، امـام رحمت می­باشند. آن بزرگوار شمشیر دارند، ولی شمشیرشان، شمشیر رحمت است. امام(عَلَيهِ­السَّلام) مونسی دلسوز و پدری مهربان و برادری همدل و مشفق هستند و با شمشیر مهر و محبّت و رحمت همه را به سوی خود جلب و جذب می­کنند.

     «بارالها! به روان مقدس حضرت محمد و آل محمد(صَلَّی­اللهُ­عَلَيهِ­وَ­آلِهِ) درود فرسـت و در امـر ظهـور و فرج مـولا و مقتـدایمـان حضـرت ولیّ­عصر(عجِّل­اللهُ­تعالی­فَرَجَهُ­الشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبة حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همة ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همة ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطة هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما. پروردگارا! همة ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُ­السَّلام) مقرر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهره­مند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علی­الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق و سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».

«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ

صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»

 

1- الکافی، ج1، ص200

2- بحارالانوار، ج95، ص283

3- و نفرستادیم تو را مگر مایة رحمت برای جهانیان (مبارکة انبیاء(عَلَيهِم­السَّلام)/107).