درسها و پیامهای جاویدانی که از هشت برکت نازل شده در دو روز عید غدیر و روز مقدّس مباهله و نیز سورة مبارکة دهر در بیست و پنجم ذیحجةالحرام اخذ میشود، این است که:
1- جریان مباهله بیانگر این حقیقت است که قدرت در حقّ است و خداوند در باطل نیرویی قرار نداده است، همانطور که مسیحیان نجران با دبدبه و کبکبه و با جاه و جلال و حشمت آمدند، ولی در برابر پنج تن آل عبا(عَلَيهِمالسَّلام) شکست خوردند.
2- آیة شریفة تطهیر بیانگر این است که طهارت باطنی و حقیقی فقط از طریق اهل بیت(عَلَيهِمُالسَّلام) امکانپذیر است ولاغیر «لا يَمَسُّهُ اِلاَّ الْمُطَهَّرُون»[1].
3- آیة شریفة ولایت بیانگر این حقیقت است که از مهمترین راههای پیوند با خداوند، انفاق فی سبیل الله و احساس مسئولیّت در برابر فقرای جامعه است، همانطور که حضرت امام علی(عَلَيهِالسَّلام) با آن انفاقی که در حال رکوع انجام دادند، اهمّیّت احساس مسئولیت در برابر نیازمندان جامعه را متذکّر شدند. فلذا معلوم میشود از مهمترین راههای پیوند و ارتباط با حضرت علی(عَلَيهِالسَّلام) که بابالله هستند، انفاق فی سبیل الله است.
«برو ای گدای مسکین درِ خانة علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را»[2]
4- نزول سورة مبارکة دهر این حقیقت را روشن میسازد که مهمترین راه رسیدن به مقام برّ که حضرات اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) به عالیترین درجة آن نائل شدهاند، انفاق از محبوبهاست «لَن تَنالُوا الْبِرَّ حَتّىٰ تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ»[3] هرگز به مقام ابرار نائل نمیشوید، مگر اینکه از آنچه که دوست دارید انفاق کنید. آری انفاق از مال محبوب انسان را به مقام ابرار میرساند.
در جلسات سابق استفاده شد که سلم و تسلیمِ بانو هاجر، باعث جوشیدن چشمة زمزم شد و به عبارت دیگر، سلم و تسلیم زمزم میجوشاند، ولذا هر کسی به میزان بندگی و عبودیّت میتواند زمزم وجودش را به جوشش درآورد. حال نزول سوره مبارکة دهر، این حقیقت را روشن میسازد که اخلاص و ایثار و دیگری را بر خود مقدّم داشتن موجب نزول سوره میگردد «اِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللهِ لا نُريدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُورا»[4]. آن بزرگواران در برابر آن انفاق و ایثاری که انجام دادند و تنها گِردة نانشان را به هنگام افطار انفاق نمودند، نه تنها انتظار پاداش نداشتند، بلکه حتی انتظار تشکر از دیگران را هم نداشتند. آری، اخلاص و ایثـار، موجب نزول سوره میشود و شراب طهور میجوشاند و اخلاص و ایثار، جز در پرتو عمل به قرآن و تبعیّت از اهل بیت(عَلَيهِمُالسَّلام) حاصل نمیگردد. محصول عمل به قرآن و تمسّک به اهل بیت(عَلَيهِمُالسَّلام)، نوشیدن شراب طهور میبـاشد «وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَرابـاً طَهُوراً»[5]. البته در قرآن کریم چشمههای دیگری هم برای بهشتیان ذکر شده است، ولیکن شراب طهور، تنها شرابی است که فقط یک ساقی دارد و آن خود خداوند است. خداوند، این شراب را به بندگان مطیعش مینوشاند و آنان را با این شراب، سیراب میفرماید.
5- با توجّه به حدیث شریف کساء معلوم میشود که خداوند متعال، حضرت فاطمة زهرا(سَلامُاللهِعَلَيها) را محور اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) معرفی فرموده است «هُمْ اَهْلُ بَیْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنُ الرِّسالَةِ وَ هُمْ فاطِمَةُ وَ اَبُوها وَ بَعْلُها وَ بَنُوها»[6].
حال برای کاربردی نمودن آیات شریفة مذکور و بهرهمندی از فضایل و برکات آنها لازم است به این مطلب توجّه شود که: همانطور کـه برخی از افراد قرآن را حفظ هستـند و قواعـد آن را بخوبی میدانند، ولیـکن زنـدگی قرآنی ندارند، همـانگونه هم عدّهای، اهلبیت(عَلَيهِمُالسَّلام) را بخوبی میشناسند و به حقانیّت آنان ایمان دارند و تاریخ ولادت و شهادت آن بزرگواران را میدانند، ولی زندگی نبوی و علوی و عترتی ندارند، درحالی که آنچه که خداوند از بندگانش میخواهد، زندگی قرآنی و زندگی نبوی و علوی است. اگر خداوند متعال بواسطة وقایع مذکور، عترت و اهل بیت(عَلَيهِمُالسَّلام) را در کنار قرآن قرار میدهد، و اگر در سورة مبارکة واقعه میفرماید: «لا يَمَسُّهُ اِلاَّ الْمُطَهَّرُون»[7]، در سورة مبارکة احزاب در آیة شریفة تطهیر، اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) را مطهّران معرفی میفرماید «اِنَّما يُريدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً»[8]، درواقع خداوند متعال به واسطة تمام این مطالب، آدرس میدهد و بندگانش را متوجّه میسازد که صلاح و نجات و رستگاری دنیا و آخرت انسانها در پرتو تمسّک به اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) است، همانطور که حضرت رسول اکرم(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) نیز فرمودند: «اِنّی تارِكٌ فيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتابَ اللهِ وَ عِتْرَتی اَهْلَ بَيْتی اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِما لَنْ تَضِلُّوا اَبَداً مَعاشِرَ النّاسِ اِنّی مُنْذِرٌ وَ عَلِیٌّ هادٍ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ»[9].
هفتاد و سه گروه مسلمانان در خانههایشان قرآن دارند، ولکن تنها گروه هفتاد و سوم که شیعة اثنیعشری هستند اهل نجات و رستگاری میباشند.
«جنگ هفتاد و دو ملّت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت، ره افسانه زدند»[10]
عدّهای چهار امامی، عدّهای هفت امامی و عدّهای زیدیّه هستند که عقایدشان در مورد امامت و ولایت، خدشهدار است، ولی تنها شیعة اثنیعشری اهل نجات است که حقیقتاً تمسّکجویندگان به اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) میباشند.
حال شایسته است همة ما توجّهی به زندگی خود نماییم که آیا زندگیهای ما اهلبیتی است؟ آیا محافل و مجالس و خریدها و مهریّهها و جهیزیّهها و داد و ستد و سایر برنـامههای زندگی ما اهلبیتی شده است؟ تنها محبّت لسانی به اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) مورد قبول خدای سبحان و محبوبانش نیست، بلکه محبّت به آن بزرگواران باید عملی باشد و آن بزرگواران وارد متن زندگی ما شوند و امام محافل و مجالس ما، امام تحصیل علم و کسب معاش ما باشند. زمان آن رسیده که آن بزرگواران از تابلوهای روی دیوار و از شعـائر خارج شده و وارد متن زندگی ما گردند. شیعه باید طوری زندگی کند که قرآن و عترت(عَلَيهِمالسَّلام) در تمـام شئون زندگیاش سایهافکن باشد و فرزندان خود را امامی تربیت نماید. یکی از اموری که موجب میشود فرزندان با محبّت اهل بیت(عَلَيهِمُالسَّلام) تربیت شوند، کادو و تحفه دادن و خریدن شیرینی در اعیاد اسلامی و روزهای ولادت آن بزرگواران است و به این طریق میتوان محبّت آن بزرگواران را از زمان کودکی در قلب فرزندان جای داد و آنان را به عنوان امام رحمت شناسانید، همانطور که خداوند متعال، خدای رحمت و حضرت پیامبر اسلام(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) پیامبر رحمت هستند.
البته محبّت اهل بیت(عَلَيهِمُالسَّلام) در صورتی در قلب فرزندان جای خواهد داشت که با روزی حلال رشد کنند و همانطور که سابقاً نیز استفاده شده، مال حرام تنها به کسب مال از راههای نامشروع و غیرمجاز اطلاق نمیشود، بلکه اموالی که وجوهات شرعیّة آنها پرداخت نشده، حلال و پاک نیستند.
در خاتمه لازم به یادآوری است: روزة روز مباهله و روز بیست و پنجم ماه ذیحجةالحرام دارای فضیلت خاصّی است و اگر روزة روز شنبه هم به روزة این روزها اضافه شود، میتوان علاوه بر اجر و پاداش روزة روزهای مباهله و بیست و پنجم ذیحجةالحرام، از اجر و فضیلت روزة سه روز پشت سر هم پنجشنبه و جمعه و شنبه در ماههای حرام نيز بهرهمند گردید.
«بارالها! به روان مقدس حضرت محمد و آل محمد(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ) درود فرسـت و در امـر ظهـور و فرج مـولا و مقتـدایمـان حضـرت ولیّعصر(عجِّلاللهُتعالیفَرَجَهُالشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبة حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همة ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! همة ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطة هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما. پروردگارا! همة ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُالسَّلام) مقرر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهرهمند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علیالخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق و سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
1- مس نمیکند آن را مگر پاکیزگان (مبارکة واقعه/79).
1- استاد شهریار(عَلَيهِالرَّحمَة)
2- مبارکة آلعمران/92
1- این است و جز این نیست اطعام میکنیم شما را برای خداوند و نمیخواهیم از شما پاداشی و نه تشکری (مبارکة دهر/ 9).
2- و سیراب میکند ايشان را پروردگارشان از شرابی پاکيزه (مبارکه دهر/21).
1- ايشان هستند اهل بيت نبوّت و معدن رسالت، و ايشان فاطمه و پدر او و شوهر او و پسران او هستند (مفاتيحالجنان، فرازی از حدیث شریف کساء).
1- مس نمیکند آن را مگر پاکیزگان (مبارکة واقعه/79).
2- اين است و جز اين نيست اراده کرده است خداوند اينکه ببرد از شما اهل بيت بدی را و پاک گرداند شما را پاک کردنی (مبارکه احزاب/33).
1- همانا من ترک کنندهام در ميان شما دو وزنة سنگين، کتاب خداوند و عترتم اهل بيتم را، اگر تمسّک جوييد به آن دو، گمراه نمیشويد هرگز، ای گروه مردم، همانا من انذار دهندهام و علی هدايت کننده است و سرانجام نيک برای پرهيزکاران است و حمد برای خداوندی است که پروردگار جهانيان است (مستدرك الوسائل، ج11، ص372).
2- حافظ(عَلَيهِالرَّحمَة)