یکی از زیباترین اُسوه ها و الگوهایی که خداوند متعال برای رسیدن بندگانش به کمال مقرّر فرموده، وجود مقدّس و اطهر حضرت فاطمه زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) می باشند که در آستانۀ شهادتشان در فاطمیّۀ دوم قرار داریم. آن بزرگوار سوّمین شخصیّت آسمانی و معصوم عالَم و عالی ترین الگوی بندگی و عبودیّت می باشند و در تأیید این مطلب که درجات عبودیّت و بندگی و رسیدن به احسن الخالقین، تماماً محصول عمل صالح و تسلیم و اطـاعت انسان است، یک پیام جـاویـدان و الـی یـوم القیـامه، برای بشریّت دارنـد. آن بزرگـوار می فرمایند: «مَنْ اَصْعَدَ اِلَى اللهِ خالِصَ عِبادَتِهِ اَهْبَطَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ اِلَيْهِ اَفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ»[1] کسی که عبادت و بندگی و عبودیّت خالصانه و احسن العمل خود را به درگاه ربوبی صعود دهد، خداوند هم نظام او را سامان می بخشد و به زیباترین صورت مصالح دنیا و آخرتش را به سوی او هبوط می دهد. آری، انسان به میزان آن بندگی و عبودیّتی کـه صعود داده و بالا فرستـاده، مصلحت و درجاتی از سوی خدای عزّ و جلّ دریافت می دارد.
با توجه به اینکه خدای سبحان، خدای رحمت است، لذا اعمالی را که برای تعالی انسان مقرّر فرموده، سخت و دشوار قرار نداده است «يُريدُ اللهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لا يُريدُ بِكُمُ الْعُسْر»[2]. در رسانیدن انسان به قرب پروردگار، هیچ چیز بالاتر از انجام واجبات و ترک محرّمات وجود ندارد. در طی مسیر حق، واجبات زیربنا و مستحبّات روبنا هستند.