دوازدهم و یا بیست و پنجم ماه محرّم­الحرام بنا به دو روایت، شهادت امام سجاد(عَلَيهِ­السَّلام)­ می­باشد و وظیفة شیعه است که در چنین شرایطی هر دو مورد را مقدّس و محترم شمارد­.

     در بیانی نورانی از حضرت امام سجاد(عَلَيهِ­السَّلام) آمده است: «وَ اعْصِمْنی مِنْ اَنْ اَظُنَّ بِذی عَدَمٍ خَساسَةً اَوْ اَظُنَّ بِصاحِبِ ثَرْوَةٍ فَضْلاً فَاِنَّ الشَّريفَ مَنْ شَرَّفَتْهُ طاعَتُكَ وَ الْعَزيزَ مَنْ اَعَزَّتْهُ عِبادَتُك‏»[1] (خداوندا) مرا از این لغزش حفظ کن که گمان کنم فقیر (به علّت فقرش) در مقام پایین قرار دارد و ثروتمند (بخاطر ثروتش) در مقام برتر می­باشد، زيرا شخص شريف و ممتاز، کسی است که اطاعت از تو او را شريف نموده است (خواه فقير باشد يا ثروتمند)، و عزيز کسی است که عبادت و بندگی تو او را عزيز و گرامی داشته است (خواه فقير باشد يا ثروتمند).

     در بيان نورانی ديگری آمده است: «شخصی از حضرت امام سجاد(عَلَيهِ­السَّلام)­ سوال کرد: چه کسی شرف و بزرگی بالاتری دارد؟ فرمودند: کسی که دنیا را برای خود شرف و بزرگی نبيند»[2]. آری مال و ثروت وسیلة شرف و بزرگی نیست و آنچه مایة عزّت و سربلندی می­باشد، تقوای الهی است «اِنَّ اَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللهِ اَتْقاكُم‏»[3].

 

1- صحيفة سجّاديّه، فرازی از دعای35

2- بحارالانوار، ج78، ص135

3- همانا گرامی­ترينِ شما نزد خداوند باتقواترينِ شماست (مبارکه حجرات/13).