:

     بعد از اینکه معلوم شد تمام انسان­ها و مکان­ها و زمان­ها و بطور کلّی تمام خلایق، فعل پروردگاری می­باشند که خیر مطلق است، و شومی و بدی به فعل انسان­ها برمی­گردد، لازم به ذکر است که خیرها و شرّها و حسنات و سیّئات نسبی هستند. حسنات مربوط به چیزهایی است کـه انسان آنها را دوست دارد و از آنها استقبـال می­کند، بمانند سلامتی، امنیّت، عافیت و ... امّا سيّئات مربوط به آن چيزهايی است که انسان آنها را بد می­شمارد، بمانند بيماری، فقر، ناداری، حوادث ناگوار و ... ممکن است گروهی از مسائل و وقایع برای عدّه­ای خیر باشند و برای عدّه­ای شرّ؛ به عنوان نمونه: از بین بردن قاتل و جانی و جنایتکار، برای خودِ او شرّ محسوب می­شود و برای نظام خلقت و جامعة مؤمنین، خیر است «وَ لَكُمْ فِی الْقِصاصِ حَياةٌ يا اُولِی الْاَلْبابِ»[1]. قصاص موجب می­شود که عضو فاسد و مضرّ از جامعه برکنده شود و این امر، باعث حیات مؤمنین می­گردد. همچنین عذاب الهی ممکن است برای گروهی ناگوار باشد. همانطور که برای اقوام پیامبران گذشته مانند حضرت هود و حضرت صالح و حضرت نوح(عَلَيهِمُ­السَّلام) شرّ بود، ولی برای نظام آفرینش و جامعة انسانی خیر است «وَ يُخْزِهِمْ وَ يَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَ يَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنين‏»[2].

     بعد از قیام جناب مختار که قاتلین حضرت امام حسین(عَلَيهِ­السَّلام) و شهدای کربلا را مجازات می­کردند، وقتی حرمله قاتل حضرت علی اصغر(عَلَيهِ­السَّلام) دستگیر شد، حضرت امام سجاد(عَلَيهِ­السَّلام) بسیار خوشحال شدند و او را نفرین کردند که: «اَللّهُمَّ اَذِقْهُ حَرَّ الْحَديدِ اَللّهُمَّ اَذِقْهُ حَرَّ النَّار»[3] خدایا بچشان بر او حرارت آهن را، خدايا بچشان بر او حرارت آتش را. و باعث شد او، هم در دنیا در آتش بسوزد و هم به عذاب آخرت که بزرگتر از عذاب دنياست گرفتار شود «وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ اَكْبَرُ»[4].

     از منظر قرآن کریم، سراسر عالم زیباست و هیچ نقصی در آن نیست، همان­طور که در سه دسته از آیات به آن اشاره شده است:

     دستة اوّل: بیانگر این حقیقت هستند که تمام موجودات را خداوند خلق کرده است «اَللهُ خالِقُ كُلِّ شَیْ‏ء»[5].

     دستة دوّم: در بیان این حقیقت می­باشند که خداوند هر آنچه آفرید، زیبا و موزون و متعادل آفرید «اَلَّذی اَحْسَنَ كُلَّ شَیْ‏ءٍ خَلَقَهُ»[6].

     دستة سوّم: بيانگر اين حقيقت هستند که هر آنچه را که خداوند آفرید، هدفمند خلق فرمود و در مسیر کمال خودش آن شیء را رهبری فرمود «رَبُّنَا الَّذی اَعْطى‏ كُلَّ شَیْ‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى‏»[7]. به عنوان نمونه: کمالِ تخم سیب در درخت سیب شدن است. کمال تخم مرغ این است که به مرغ تبدیل شود و تمام اینها کمالشان محدود است. امّا کمال انسان، نامحدود می­باشد. انسان در سیر صعودی، به جایی می­رسد که فرشتگان هم، قدرت صعود و پرواز به آنجا را ندارند و در مسیر سراشیبی نیز چنـان سقوط می­کند کـه از حیوان پَست­تر می­گردد «اُولئِكَ كَالْاَنْعامِ بَلْ هُمْ اَضَلّ‏»[8].

     حال وقتی خداوند متعال، همه چیز را زیبا آفرید، آیا جهنّم و دوزخ هم که فعل خداست، زیباست؟ استاد جوادی­آملی می­فرمایند: خلقت جهنّم، خودش فعل خداست و برای کلّ نظام هستی خیر است، چراکه ترس از دوزخ، باعث می­شود که عدّه­ای بخاطر آن گناه نکنند و مطیع فرمان الهی شوند، ولی برای خودِ دوزخیان، جهنّم شرّ است «دارٌ لَيْسَ فيها رَحْمَةٌ»[9].

     خدای سبحان در مبـارکة الرّحمن بعد از شمردن نعمت­هایش می­فرماید: «فَبِاَیِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبان‏»[10]، همچنین بعد از برشمردن عذاب­ها نيز می­فرمـاید: «فَبِـاَیِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبان». بنـابراین عذاب­های دوزخ هم خیر و نعمت است «يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصی‏ وَ الْاَقْدام‏﴿41﴾ فَبِاَیِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبان﴿42﴾»[11]. این خبر و شرح و تفسیر وقایع، قبل از وقوع آن برای انسان­ها خیر و نعمت است تا از ترس دوزخ، بهشتی شوند «هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتی‏ يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ﴿43﴾ يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَميمٍ آن﴿44﴾‏»[12].

هدایت 


1- و برای شماست در قصاص کردن، زندگانی، ای صاحبان خِرَدها (مبارکه بقره/179).

2- و رسوا می­کند ايشان را و ياری می­دهد شما را بر ايشان و شفا می­دهد سينه­های گروهی را که ايمان آوردند (مبارکه توبه/14).

3- بحارالانوار، ج45، ص332

4- و البتّه عذاب آخرت بزرگتر است (مبارکه زمر/26).

5- خداوند خالق هر چيزی است (مبارکه زمر/62).

6- آن خدايی که نيکو قرار داد هر چيزی را که خلق نمود آن را (مبارکه سجده/7).

7- پروردگار ما خدايی است که اعطا نمود هر چيزی را خلقتش را، سپس هدايت نمود (مبارکه طه/50).

8- آن گروه مانند چهارپايان هستند بلکه ايشان گمراه­ترند (مبارکه اعراف/179).

9- خانه­ای که نيست در آن رحمتی (بيان نورانی امام علی(عَلَيهِ­السَّلام)؛ نهج­البلاغه، فرازی از نامة27).

10- پس کدامين نعمت­های پروردگارتان را تکذيب می­کنيد؟ (مبارکه الرّحمن/13).

11- شناخته می­شوند گناهکاران به صورت­هايشان پس گرفته می­شوند به موهای پيشانی و پاهايشان﴿41﴾ پس کدامين نعمت­های پروردگارتان را تکذيب می­کنيد؟﴿42﴾ (مبارکه الرّحمن/41و42).

12- اين است دوزخی که تکذيب می­نمودند آن را گناهکاران﴿43﴾ طواف می­کنند (در رفت و آمدند) بين آن و بين آب جوشان﴿44﴾ (مبارکه الرّحمن/43و44).