حلول ماه ربیع الاوّل به پیشگاه مقدّس و مبارک حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) و آل طاهرین آن بزرگوار خصوصاً حضرت امام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) و خواهران محترم قرآنی تبریک و تهنیت عرض می گردد. «از خداوند متعال خواهانیم این ماه معظّم را برای همه ما مبارک بگرداند و همة ما را از فیوضات و برکات آن بهرمند سازد».
اگر ماه صفر، ماه حزن و اندوه اهل بیت(عَلَيهمِ السَّلام) بود، ماه ربیع الاوّل، ماه سرور و شادی اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهمِ السَّلام) است، همانطور که به فرمودة خود آن بزرگواران، شیعیان از باقی ماندة گِل آنان خلق شده اند و با آبِ ولايتشان عجين شده اند، با حزن آنان اندوهناک و با سرورشان، شادمان و مسرور می گردند«شیعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طینَتِنا وَ عُجِنُوا بِماءِ وَلايَتِنا یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا وَ یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا»[1].
ماه ربیع الاوّل، زیباترین ولادت، زیباترین ولایت، زیباترین وصلت و زیباترین هجرت را در خود جای داده است. در طلیعة اين ماه، زیباترین هجرت که هجرت وجود مقدّس پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) از مکّه به مدینه می باشد، صورت گرفته است. در دهم ماه ربیع الاوّل وصلت مبـارک حضرت پیـامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) بـا حضرت خدیجه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) محقّق شده و بالأخره هفدهم ماه ربیع الاوّل، سالروز ولادت باسعادت اشرف کائنات، حضرت ختمی نبوّت، محمّد مصطفی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) می باشد که بقول استاد ملکی تبریزی، عالَم تاکنون چنین برکتی به خود ندیده است. وظیفة شیعیان و محبّان آن بزرگوار این است که در ماه سرور آن بزرگواران، مایة سرور و شادی آنان گردند، نه اینکه با اعمالِ خود مایة حزن و اندوه آن بزرگواران بـاشند. آنچه کـه موجبـات غم و اندوه آنـان را فراهم می آورد، گناه و معصیت است و یکی از مصادیق آن، محافل و مجـالس و جشن و عروسی هـای معصیت آلـود و پُرتجمّلات و اسراف آمیز است که بساط آن در این ماه گسترده تر می باشد. هر کارت دعوتی به محافل گناه و معصیت، امتحان و آزمایشی از سوی پروردگار متعال برای بنده است. وجود مقدّس حضرت ختمی مرتبت پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) می فرمایند: بهترینِ ازدواج ها، آسان ترینِ آنهاست «خَیْرُ النِّکاحِ اَیْسَرُهُ»[2]. ازدواج مقدّس حضرت پیـامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) با حضرت خدیجه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) و یا وصلت مبارک حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) بـا حضرت فاطمه زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) کـه ساده ترین، آسان ترین و بی تکلّف ترینِ ازدواج ها بوده است، موفّق ترینِ آنها هم می باشد و بهترین الگو و اُسوه برای رهروان آن بزرگواران است.