عید سعید فطر، عید رحمت است، چراکه ماه مبـارک رمضان، ماه رحمت است. شب و روز عید سعید فطر، شب و روز امیدواری است، چراکه ماه مبـارک رمضان، ماه امیدواری است. در نمـاز عید سعید فطر، میآموزیم که بهره و حاصل ماه مبارک چیست؟«اَللّهُمَّ اَهْلُ الْكِبْرِياءِ وَ الْعَظَمَةِ وَ اَهْلُ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوت...»[1]. محصول مبارک ماه رمضان رسیدن به مقام اکبر بودن است. انسان به دنیا نیامده مگر اینکه به صفات الهی مزیّن و ملبّس گردد. خداوند متعال، مقام کبریایی و عظمت را برای انسان میپسندد و انسان فقط در سایة ورع و تقوا به این مقام میرسد. خداوند متعال در شب مقدّس معراج به حضرت پیامبر اسلام(صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ‌الِه) فرمود: «يا اَحْمَدُ عَلَيْكَ بِالْوَرَعِ فَـاِنَّ الْوَرَعَ رَاْسُ الدّيـنِ وَ وَسَطُ الدّيـنِ وَ آخِرُ الدّيـن»[2] ورع و پرهیـز از معصیت و ترک گنـاه اول و وسط و آخر دیـن است. پس معلوم میشود به دنبال سیر و سلوکهای غير الهی و کلاسهای کاذب عرفان رفتن، عمر گرانمایه را هدر دادن است. رسیدن به خداوند، تنها یک راه دارد و آن، پرهیز از گناه و انجام واجبات یعنی ورع و تقوا و گذشتن از خواهشها و خواستههای نفسانی است. انسان در همان قدمی که بر روی نفسانیّات میگذارد، در همان قدم به خداوند میرسد و تمام اینها محصول عبودیّت و بندگی است که حاصل ماه مبارک رمضان میباشد. انسان در پرتو ورع و تقوا، مظهر صفت اکبر خداوند میشود. خداوند در کاسة نفس انسان، اکبر شدن را قرار داده ولیکن با گناه نکردن، از اين صفت خاکبرداری شده و ظهور و بروز میکند. وقتی انسانی مظهر صفت اکبر خداوند شد، دنیا و مافیها اعم از زرق و برق و مصائب و مشکلات و سختیها در چشمش کوچک و اصغر میشود و نمیتوانند این انسان اکبر را به زمین بزنند و این مقام عظیم بـا تـأسّی از الگوهای دینی تحقّق مییابد و به این سبب نُه بار در قنوت نماز عید سعید فطر از خداوند درخواست میکنیم: «اَنْ تُدْخِلَنی فی کُلِّ خَیْرٍ اَدْخَلْتَ فیهِ مُحَمَّدً وَ آلَ مُحَمَّد وَ اَنْ تُخْرِجَنی مِنْ کلِّ سُوءٍ اَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّدً وَ آلَ مُحَمَّد صَلَواتُک عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ»[3] اينکه مرا به هر خیری که حضرت محمد و آل محمد(صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ‌الِه) را وارد کردی، وارد کن و از هر شر و بدّی که آنان را خارج کردی، خارج نما. امکان ندارد انسان منهای تأسّی از الگوهای الهی یعنی رسول مکرم اسلام(صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ‌الِه) و آلطاهرین آن بزرگوار که بابالله هستند، به جایگاههای عالیه نائل شود. وقتی نجّار یا نقّاش شدن الگو میخواهد، رسیدن به مقام شامخ بندگی و عبودیّت، چگونه بدون الگو امکانپذیر است؟عبودیّت و بندگی که هدف از خلقت انسان و محصول ماه مبارک است، بدون تبعیّت و پیروی و اطاعت محض از الگوهای دینی میسور نیست و خداوند این الگوهای الهی را قرار داده تا ما را متوجه کنند که انسانیّت و شرافت و زندگی و بطور کلی همه چیز در پرتو تبعیّت از الگوهای معصوم است. آری به جز راه رسالت و ولایت و امامت، امکان رسیدن به حیات طیّبه و عافیت و عبودیّت و بندگی نیست، ولذا در آخرین لحظات از خدایسبحان میخواهيم: «اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیایَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) وَ مَماتی مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ)»[4].
«بارالها! به روان مقدس حضرت محمد و آل محمد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فرسـت و در امـر ظهـور و فرج مـولا و مقتـدایمـان حضـرت ولیّعصر(عجِّلاللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبة حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی و گنـاهان به همة ما مرحمت بفرمـا. خداوندا! توفيق بهرهمندی از فيوضات و برکات ايّام و ليالی ماه مبارک رمضان به همة ما عنايت بفرما. خداوندا! همة ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطة هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما. پروردگارا! همة ما را از شيعيان و پيروان حقيقی حضرات اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِمُ السَّلام) مقرر بفرما و از شفاعت کبرای آن بزرگواران بهرهمند بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علیالخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق و سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ
صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
1- بارالها که اهل کبرياء و بزرگی و اهل جود و جبروت (هستی)... (مفاتيحالجنان، فرازی از قنوت نماز عید سعيد فطر).
2- ای احمد، بر تو باد ورع، همانا ورع، رأس دين و وسط دين و آخر دين است (الجواهرالسّنيّه، کليّات حديث قدسی، ص386).
3- مفاتيحالجنان، فرازی از قنوت نماز عید سعيد فطر
4- پروردگارا، قرار بده زندگی مرا زندگی محمد و آل محمدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و مرگ مرا مرگ محمّد و آل محمّدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) (مفاتیحالجنان، فرازی از زیارت عاشورا).