امشب، شب انسان کامل حضرت امام حسنمجتبی(عَلَيهِ السَّلام) است و چند شب ديگر شب شهادت حضرت علی(عَلَيهِ السَّلام) میباشد. اين روزها، ايّام انسان کامل و ايّام ولايت و امامت است. در تمام سال، ماهی به عظمت ماه مبارک رمضان و شبی به عظمت شب مقدّس قدر وجود ندارد و حال که شبهای مقدّس قدر نزديک است، در اين راستا مطالبی خدمت خواهران محترم مبلّغ و مربّی يادآوری میشود:
گرچه خواندن دعا و عزاداری در شبهای شهادت حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) و شبهای قدر بسيار مقدّس و بافضيلت است، لکن از آنجائي که شبها بسيار کوتاه میباشد، لذا اگر قسمت اعظم آن را به دعا و زيارات و عزاداری اختصاص دهيم، مسلّماً از دو امر مهّم يعنی توبه و امر به معروف و نهی از منکر در آن شبهای مقدّس باز خواهيم ماند. عاليترين و عظيمترين اعمال عبادی در اين شبها، توبه و ارشاد قلوب و احيای نفوس و امر به معروف و نهی از منکر است.
اگر ماه مبارک رمضان، بهار قرآن است، زيباترين سفارش و پيام قرآن کريم به انسان، توبه میبـاشد، ولذا ماه مبـارک رمضان و شبهای مقدّس قدر، ماه و شب توبه است. انسان زمانی زيباترين بهرهمندی را از اين ايّام و ليالی خواهد داشت که به طهارت توبه، پاکيزه، و به زينت توبه، مزيّن شود و در اين صورت، محبوب خدای سبحان میگردد «اِنَّ اللهَ يُحِبُّ التَّوّابينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرينَ»[1]. مربّيان محترم نيز شايسته است بعد از توبة فردی، ديگران، علیالخصوص جوانان را دعوت به توبه نمايند. حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) میفرمايند: «وَ التُّوبَةُ حَسَن وَ هِیَ مِنَ الشَّبابِ اَحْسَن»[2].
همچنين احيای قلوب و ارشاد نفوس و امر به معروف و نهی از منکر در شب مقدّس قدر از اهميّت ويژهای برخوردار است. ای بسا جوانانی به محفل شب قدر آمدهاند که تا شب قدر آينده، در چنين محافلی حضور نيابند، ولذا لازم و ضروری است که چنين شبها و ساعاتی را در توبه و ابلاغ حقايق و تبيين معارف قرآن کريم و عترت طاهره(عَلَيهِمُ السَّلام) بسيار مغتنم شماريم و تا میتوانيم از قرآن مکتوب و قرآن ناطق که هرگز از همديگر جدا نمیشوند، سخن بگوئيم و جوانان را هم دعوت به توبه و انابه نمائيم. ولادت حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) در ايّامالبيض ماه شريف رجب در کنار نزول تدريجی قرآن کريم، و شهادت آن بزرگوار در ماه مبارک رمضان و در کنار نزول دفعی قرآن کريم، بيانگر اين حقيقت است که قرآن نازل و قرآن ناطق همواره در کنار همديگر قرار دارند. شب مقدّس قدر شب نزول قرآن صامت و شب صعود قرآن ناطق است. تمامی هست و نيست انسان، و زندگی او بستگی به وجود آن بزرگواران و قرآن ناطق دارد و درواقع همة ما، زندة آن بزرگواران میباشيم.
از مناسبترين بحثها در شبهای مقدّس قدر، فرازهايي از نامة سیویک حضرت امامعلی(عَلَيهِ السَّلام) به حضرت امام حسنمجتبی(عَلَيهِ السَّلام) در نهجالبلاغه است که تنها اختصاص به حضرت امام حسن(عَلَيهِ السَّلام) ندارد، بلکه الیيومالقيامه برای تمامی امّت بالأخص جوانان که فرزندان حضرت مولی الموحّدين امامعلی(عَلَيهِ السَّلام) میباشند «اَنَا وَ عَلِیٌّ اَبَوا هذِهِ الْاُمَّة»[3]، منشور تربيتی است و درس حيات طيّبه میدهد.
1- همانا خداوند دوست دارد توبهکنندگان را و دوست دارد پاکيزگان را (مبارکه بقره/222).
2- و توبه زيباست و آن، از جوانان زيباتر است (تحرير المواعظ العدديّه، ص438).
3- من و علی دو پدر این امّت هستيم (بيان نورانی رسول اکرم(صَلَّياللهُعَلَيْهِوَالِه)؛ بحارالانوار، ج23، ص259).