آثار پربار موعظه و پند و اندرز و شرایط آنان:

     خداوند متعال در ادامة آیة شریفة مورد بحث به رسول گرامی خود می­فرماید که دشمنان را موعظه کن «وَ عِظهُم» و این، دومین مرتبه است که خداوند متعال در سورة مبارکة نساء توصیه به پند و اندرز می­فرماید. در مورد اول فرمود: «اِنَّ اللهَ نِعِمّا يَعِظُكُمْ بِه‏»[1] خداوند شما را نیکو موعظه می­کند، یعنی اولین واعظ و پنددهنده، خدای سبحان است و حضرت پیامبر اسلام(صَلَّي ­­اللهُ ­عَلَيْهِ ­وَ‌­الِه) که مظهر اوصاف جمال و کمال الهی هستند، پند و اندرز را در تربیت امّتهایشان مهم­ترین سرمایه می­دانند و به تبعیّت از ایشان امّتشان هم باید این چنین باشند.

     حال وقتی خداوند متعال بندگانش را دعوت به موعظه فرموده، معلوم می­شود که انسان فطرتـاً نیـاز بـه موعظه دارد، یعنی موعظه­پذیری را خدای سبحان در وجود انسان قرار داده است و یکی از مهم­ترین راه­های تربیت، شنیدن موعظه از بزرگان است، همانطور که حضرت امام­علی(عَلَيهِ ­السَّلام) فرمودند: «اَحْیِ قَلْبَكَ بِالْمَوْعِظَة»[2]. بزرگان همیشه خود را در معرض مواعظ الهی و علما قرار می­دهند. حضرت امام علی(عَلَيهِ ­السَّلام) به يکی از اصحابشان فرمودند: «عِظْنی»، مرا موعظه کن، آن صحابه جواب داد: يا اميرالمؤمنين من شما را موعظه کنم؟ فرمودند: «آری، آن تأثيری که در شنيدن وجود دارد، در گفتن نيست»[3]، ولذا خداوند متعال، ما را نیازمند موعظه قرار داده و موعظه از نیـازهای اصیل انسـان است و به این سبب نهج­الفصاحه یـا نهج­البـلاغـه کـه اَخُ­القـرآن هستند، سراسر پنـد و انـدرز می­باشند و پیام جاویدان «وَ عِظهُم» این است که هم خودمان را در معرض مواعظ حضرات انبیاء و اوصیاء(عَلَيهِمُ ­السَّلام) و اساتید و عُلمای عظام قرار دهیم و هم دیگران را از پند و اندرز خالصانه محروم نکنيم.

     علّت اينکه برخی جوانان حالت پندگریزی و پندستیزی دارند، این است که این امر درست تبیین نشده و ابلاغ نگردیده است و نصیحت­دهنده، یا خودش عامل نیست و یا نصیحت توأم با مهر و محبت نمی­باشد. یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر، محبت، تواضع، نرمش و ملایمت است. آیات قرآن کریم الی یوم القیامه پند می­دهند و امروز هم به ما پیام دارند که موعظه را بپذیر و موعظه کن.

     مطلبی که توجه به آنان حائز اهمیّت می­باشد، این است که خطر منافقین که خداوند متعال این همه هشدار داده، الی یوم القیامه ادامه دارد. یعنی نه تنها در زمان نزول قرآن، این خطر وجود داشته، بلکه الی یوم القیامه ادامه دارد و امروز هم خطر تکفیری­ها، داعشی­ها و وهابی­ها که از دشمنان خطرناک اسلام هستند و در لباس اسلام، ظلم و جنایت می­کنند، وجود دارد و با وجود این­همه فجایع از طرف داعشی­ها که به صورت سربریدن­ها و انواع جرم و جنایت­ها انجام می­گیرد، رئیس جمهور آمریکا، آنها را به نام گروه اسلامی معرفی می­کند و به این علت خداوند متعال این­همه در مورد منافقین هشدار فرموده است.

 

1- همانا خداوند نيکو موعظه می­کند شما را با آن (مبارکه نساء/58).

2- زنده کن قلبت را با موعظه (نهج­ البلاغه، فرازی از نامه31).

3- به نقل از رادیو معارف