ایام و لیالی ماه مبارک رمضان با این همه عظمت و نورانیّت، قوس نزولی خود را طی میکند و بیش از نصف آن گذشته است. هلال ماه مبارک رمضان که هر روز یک لایه به آن اضافه شده و فربه تر میشد، پیام مهمی به انسان میدهد و آن اینکه: ای انسان تلاش کن تا هماهنگ با هلال ماه، هر روز یک لایه به توحید و بندگی تو افزوده گردد و تو هم بلأخره بدر شوی و حال که آرام آرام از هلال ماه کاسته میگردد، پیام میدهد که ای انسان، سعی کن رهزن ها و مانع های رشد خود را بزدایی و هر روز از حجابها و حائلها، یک لایه برداری تا انشاءالله تعالی در پایان ماه از وجود تو نیز جز هلال توحید و بندگی نماند. آری، ماه مبارک رمضان جز برای این منظور مقرر نشده است و صد حیف که ما اندک از بسیار بجای نیاورده ایم، لکن به درگاه آن غَفّارَ الذُّنُوب مینالیم که: «یا مَنْ یُعْطِی الْکَثیرَ بِالْقَلیل»[1] ای خدایی که به عمل اندکِ بندگان، اجر بسیار میبخشی، گناهان ما را ببخش و درِ رحمت و عنایت خود را بر روی ما بگشای.
این روزها و شبها، بهترین زمان برای دخیل بستن است. برای دخیل بستن، دور و نزدیک بودن مهم نیست. دل اگر تیره و ظلمانی نباشد، سِیر میکند؛ دل را به مسجدالنّبی سیر دهیم و به یاد «ابولبابه»، خود را به ستون توبه ببندیم. او آنقدر خود را به ستون توبه دخیل بست که به رسول خدا(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) وحی آمد و خداوند آن بزرگوار را موظّف فرمود که بنده ای او را باز کند و بشارت قبولی توبه اش را به وی بدهد. حال، ما نیز از راهِ به ظاهر دور، توبه نموده و خود را به ستون توبه دخیل میبندیم و به وجود مقدس حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و آل طاهرینشان متمسک میشویم تا انشاءالله تعالی خداوند متعال، قبولی توبة ما را نیز امضاء فرماید. توبه، خصوصاً توبة جمعی و علی الخصوص توبة جوان قدرت بسیاری دارد. توبة یک یا چند جوان در مجلسی، باعث قبولی توبة سایرین میگردد. خداوند متعال به جوانی که حقیقتاً توبه نماید، ارزش بسیاری قائل است. پس ای جوان، اگر حجابت کمرنگ است، با توبه در اصلاح آن بکوش، اگر نماز صبحت قضا میشود، با توبه آن را جبران کن و اگر در اطاعت از والدین نقص داری، آن را اصلاح نما و تلاش کن تا توحید و خداشناسیت را پررنگتر نمایی. از راه دور، قبرستان بقیع را یاد کنیم که دشمنان اسلام، شیعیان را از زیارت ائمة مدفون در آنجا مانع میشوند و ظلم و ستم روا میدارند، لکن ما منتظر ظهور آقا و سرورمان حضرت امام زمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) هستیم و امیدوار به روزی هستیم که به ما هم گفته شود «اُدْخُلُوها بِسَلامٍ آمِنينَ»[2]. اگر اماممان ظهور بفرمایند، دیگر نمیتوانند این همه به شیعیان ظلم و ستم کنند و مانع زیارت آن بزرگواران شوند «اَللّهُمَّ عَجِّلْ فی فَرَجِ وَلِیِّنا وَ مَوْلانا صاحِبِ الزَّمان»[3].
از بزرگان استفاده شده است که ماه مبارک رمضان و شب مقدس قدر، یک محتوا دارد و یک آثار؛ محتوا مربوط به بنده است و آثار مربوط به خداوند میباشد. اگر محتوا از ناحیة انسان تحقق یافت، آثار آن نیز حتماً از سوی خداوند تحقق خواهد يافت. محتوا، رسیدن به حقیقت ماه مبارک رمضان است و آن، جز از طریق اجتناب از معاصی و گناهان حاصل نخواهد شد، همانطور که امیرالمؤمنین امام علی(عَلَيهِ السَّلام) فرمودند: «وَ الصِّيامُ اجْتِنابُ الْمَحارِمِ كَما يَمْتَنِعُ الرَّجُلُ مِنَ الطَّعامِ وَ الشَّرابِ»[4]، روزة حقیقی، پرهیز از محارم الله است، همانطور که انسان خود را منع میکند از خوردن و آشامیدن. آری، محتوای روزه این است و آن مربوط به بنده میباشد که اگر این قسمت حاصل شد، آثار مبارک آن نیز که رسانیدن انسان به عافیت است، از سوی خدای سبحان تحقق خواهد یافت «یا وَلِیَّ العافِیَةِ اَسْاَلُکَ العافِیَة عافِیَةَ الدُّنیا وَ الآخِرة»[5]، ای صاحب عافیت و سلامتی، از تو عافیت میطلبم، هم عافیت دنیا و هم عافیت آخرت را. بنابراین در این روزهای پایانی ماه مبارک که حدود دوازده روز از آن باقی است، کاری کنیم که محتوای ماه مبارک از سوی ما حاصل آید تا آثار مبارک آن نیز از سوی خدای سبحان حاصل گردد.
1- مفاتیح الجنان، فرازی از دعای ماه شريف رجب
2- داخل شوید با سلامتی و امنیت (مبارکه حجر/46).
3- پروردگارا، تعجيل فرما در فرج ولی و مولای ما حضرت صاحب الزّمان(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف)
4- و روزه، پرهيز از محرّمات است همانطور که اجتناب میکند انسان از طعام و شراب (بحارالانوار، ج68، ص233).
5- ذکر سجدة آخر نماز