برای رسيدن و دست­يابی به برکات عظيمة ماه مبارک رمضان و پذيرفته شدن با نمرة عالی در آن، لازم است به مطلب مهمّی توجّه داشته باشيم که جدای از آن، نيل و راه­ يابی به حقيقت روزه ميسور و مقدور نيست و آن اينکه: خداوند متعال در سورة مبارکة کهف، از قول اصحاب کهف می­فرمايد: «فَاْوُوا اِلَى الْكَهْفِ»[1]، در غار پناه بگيريد. در صلوات ماه شريف شعبـان نيز اهل­ بيت(عَلَيهِم ­السَّلام) را به نام کهف حصين می­خوانيم: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اَلْكَهْفِ الْحَصين وَ غِياثِ الْمُضْطَرِّ الْمُستَكين...»[2]. ولذا معلوم می­گردد که حضرات اهل­بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِم­ السَّلام) قلعة استوار الهی و پناه گاه امن و امان هستند. آری، انسان جدای از پناه بردن به اين مأوا و قلعة حصين، نمی­تواند با وجود اين همه موانع و عوامل مخالف، به حقيقت عبادات نائل آيد و لازم است که دست به دامان اهل ­بيت(عَلَيهِم ­السَّلام) گردد و در حال پناهندگی به کهف حصين الهی، به استقبال ماه مبارک رمضان برود.

     شبِ يکشنبه که شب اوّل ماه مبارک رمضان است، به محضر آن بزرگواران تبريک بگوييم که عروة­الوثقی و صراط مستقيم هستند تا انشاء­الله تعالی به کهف حصين آنان وارد شويم و آنان که صدرنشين اين سفرة عظيم هستند، ما را هم با خود صعود دهند. طوری نباشد که آن بزرگواران به ما بگويند: بچّه را به هر جا نمی­توان برد و لازم است که از لحاظ روحی بزرگ شويد تا بتوانيد همراه ما بيائيد.

 

1- مبارکه کهف/16

2- خدايا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست، آنان كه پناهگاه مصون و محفوظ، و ياور درمانده بيچاره ذليل‏ هستند.