حضرت پيامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) در فضيلت حضرت امام علی(عَلَیْهِ السَّلام) فرمودند: «يا عَلِيُّ اَنْتَ اَوَّلُ الْمُسْلِمينَ اِسْلاماً وَ اَنْتَ اَوَّلُ الْمُؤْمِنينَ ايماناً وَ اَنْتَ مِنّي بِمَنْزِلَةِ هارُونَ مِنْ مُوسىٰ»[1]، ای علی، تو اوّلين مسلمانان هستی از لحاظ اسلام و تو اوّلينِ مؤمنان هستی از لحاظ ايمان و تو برای من به منزلة هارون برای حضرت موسی(عَلَیْهِ السَّلام) هستی. «اَنْتَ الصِّدّيقُ الْاَكْبَر وَ اَنْتَ الْفارُوقُ الَّذى تَفْرَقُ بَيْنَ الْحَقِّ وَ الْباطِلِ وَ اَنْتَ يَعْسُوبُ الدّين»[2]، تو راستگوی بزرگ هستی و تو جدا کننده ای هستی که جدا میکند حق و باطل را و تو سرکرده و پيشوای دين هستی. «اَبْشِرْ يا عَلِيُّ اَنْتَ وَ اَصْحابُكَ فِي الْجَنَّةِ اَبْشِرْ يا عَلِيُّ اَنْتَ وَ شِيعَتُكَ فِي الْجَنَّة»[3]، بشارت باد يا علی، تو و اصحاب تو در بهشت هستيد، بشارت باد يا علی، تو و شيعة تو در جنّت هستيد.
«دل را ز علی(عَلَیْهِ السَّلام) اگر بگيرم چه کنم
بی مهر علی(عَلَیْهِ السَّلام) اگر بميرم چه کنـم
فردا کـه کسی را به کسی کاری نيست
دامان علی(عَلَیْهِ السَّلام) اگر نگيـرم چه کنم»
در بيان نورانی ديگری از حضرت پيامبر اسلام (صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) مذکور است: «اِنَّ اللّهَ تَعالىٰ خَلَقَني مِنْ نُورِهِ وَ خَلَقَ عَلِيّاً مِنْ نُوري وَ كُلُّنا مِنْ نُورٍ واحِدٍ»[4] همانا خداوند تبارک و تعالی خلق کرد مرا از نور خودش و خلق کرد علی را از نور من و ما همگی از نور واحدی هستيم.
يک فرد مسيحی به نام «جرج جورداق» نيز مطلب زيبايی در مورد وجود مقدّس حضرت امام علی(عَلَیْهِ السَّلام) بيان کرده است. او میگويد: «علی(عَلَیْهِ السَّلام) کُشتة عدالت خويش است. همة آبهای عالم اعمّ از آب اقيانوسها، درياها، آب حوض و ... قابليّت تلاطم دارند، لکن چيزی که هرگز متلاطم نشد، دريای وجود علی(عَلَیْهِ السَّلام) است که هيچ کس و هيچ چيز نتوانست او را متلاطم کند».
وقتی وجود مقدّس حضرت علی(عَلَیْهِ السَّلام)، اسم اعظم خداوند و ولیّ و خليفة بر حقّ خدای سبحان هستند، پُرواضح است که بر اساس آية شريفة «اِنْ تَنْصُرُوا اللّهَ يَنْصُرْكُمْ»[5]، نصرت و ياری حضرت علی(عَلَیْهِ السَّلام)، همان نصرت و ياری خداوند است و آن بزرگوار، در يک بيان نورانی نحوة ياری و کمک به خودشان را اينچنين بازگو فرموده اند: «اَعينُوني بِوَرَعٍ وَ اجْتِهادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سَداد»[6] مرا ياری کنيد با تقوا و سعی و تلاش و حفظ و خويشتنداری در برابر گناه و استقامت و پايداری در دين. يعنی مرا با تقوا و پرهيز از معصيت و اهتمام به واجبات، ياری کنيد و در دنيا با من باشيد تا در آخرت رفيق اعلیٰ برای شما باشم «حَسُنَ اُولئِكَ رَفيقاً»[7]. پس ای جوان! مولايت امير المؤمنين علی(عَلَیْهِ السَّلام) را با حجابت ياری کن، اگر حجابت ضعيف است، آن را پررنگ کن. آن بزرگوار را با نمازت ياری کن، اگر نماز صبحت قضا میشود، با اهتمام به آن و جدّی شمردن آن، ياری و کمک کن. ای جوان! در مسير عبوديّت و بندگی تلاش کن و در حفظ عفّت و حيا جِدّ و جهد داشته باش تا مولايت را نصرت کرده باشی و اگر تقوا داشتی و کوشش کردی و عفّت ورزيدی، بکوش که آن را مستدام بداری «اِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنَا اللّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَة...»[8]. آری اگر چنين کردی، با آن بزرگوار بيعت کردی و بيعت با آن حضرت، بيعت با خداوند است و کيست که با خداوند بيعت و معامله کند و ضرر ببيند؟!
لازم به يادآوری است: همانطور که در جلسة سابق استفاده شد، يکی از اعمال مستحبّی ايّام البيض ماه شريف رجب، اعتکاف میباشد. دينِ اسلام، دينِ هدفمند است «وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما لاعِبينَ»[9] و خداوند متعال تمام عبادات و تکاليف را برای رسيدن به هدف معيّنی مقرّر فرموده است که از جملة آنها، اعتکاف میباشد که کلاس بندگی و عبوديّت و رسيدن به هدف غائی يعنی قرب الهی میباشد. اميد است که انشاء الله تعالی عزيزان محترم معتکف، در کنار اعتکاف ظاهری، به اعتکاف حقيقی که اعتکاف دل است، نائل گردند. آن اعتکافی انسان را صعود داده و رشد میدهد که جسم و روح توأماً در حال اعتکاف باشند و مادران عزيزی که جوانانشان به اعتکاف رفته اند، شکرگزار خداوند باشند و دعا کنند که انشاء الله تعالی قلوب جوانانشان نيز متحوّل گردد و از اعتکاف ظاهر به اعتکاف باطن برسند. اولياء و مقرّبان درگاه الهی همواره در حال اعتکاف حقيقی هستند و از خداوند متعال درخواست میکنيم همة ما را به باطن و حقيقت اعتکاف نائل فرمايد.
«بارالها! به روان مقدّس حضرت محمّد و آل محمّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فرست و در امر ظهـور و فرج مولا و مقتدايمـان حضـرت وليّعصـر (عَجَّلَ الله تَعالي فَرَجَهُ الشَّريف) تعجيل بفرما. خداوندا! توفيق تهذيب و تزکيه و پاکسازی نفس و کسب توشة تقوا به همة ما کرامت بفرما. پروردگارا! توفیق تسليم و رضا در برابر قوانين و فرامين ذات اقدست به همة ما عنايت بفرما. بارالها! حقيقت دنيا را به همة ما بنمايان و ما را از دلبستگی و وابستگی بـه دنيای فـانی نجات مرحمت بفرما. خداوندا! توفيق مرگ باوری و توشه برداری برای سرای باقی به همة ما عنايت بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غريق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمديده علي الخصوص مردم مظلوم فلسطين، عراق و سوریه نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
2- كشف اليقين في فضائل اميرالمؤمنين(عَلَیْهِالسَّلام)، ص39
3- فضائل الخمسة من الصحاح الستة، ج2، ص 103
1- بحارالانوار، ج65، ص136
2- مدينة معاجز الأئمة الإثني عشر، ج2 ، ص369
1- اگر ياری کنيد خداوند را، ياری میکند شما را (مبارکه حضرت محمّد(صَلَّیاللهُعَلَيهِوَآلِهِ)/7).
2- ارشادالقلوب، ج2، ص214
1- خوبند آن گروه از حيث رفاقت (مبارکه نساء/69).
2- همانا کسانی که گفتند: پروردگار ما خداوند است، سپس استقامت کردند، نازل میکنيم بر ايشان ملائکه را ... (مبارکه فصّلت/30).
1- و خلق نکرديم آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو قرار دارد را بيهوده (مبارکه دخان/38).