به مناسبت شهادت امام محمد باقر(عَلَيهِ السَّلام)، تیمناً و تبرکاً جلسه را بـا یک بیـان نورانی از آن حضرت آغـاز می کنیـم. آن بزرگـوار می فرمایند: «لا يَكُونُ الْعَبْدُ عالِماً حَتّى لا يَكُونَ حاسِداً لِمَنْ فَوْقَهُ وَ لا مُحَقِّراً لِمَنْ دُونَهُ»[1] بنده به مقام عالم بودن نمی رسد مگر اینکه نسبت به مافوق خود حسد نورزد و پایین تر از خود را تحقیر نکند.
1- بحارالانوار، ج75، ص173