خداوند متعال برای اهل ايمان آن­همه نعمت و بهشت جاويد را وعده می­فرمايد، ولی وقتی به رضايت خود که لذّت معنوی برای مؤمنان است می­رسد، می­ فرمايد: «وَ رِضْوانٌ مِنَ اللهِ اَكْبَر»[1]. آری، به فرمودة مفسّران، يک گوشه از رضوان الهی از تمام بهشت و نعمات مادّی از جمله حوری و مَلَک و ... بالاتر است که خداوند آن را اکبر شمرده است، ولذا خداوند متعال در ادامه می­فرمايد: «ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيم‏»[2]. مؤمن حقيقی در بهشت با تمام وجود «رَضِیَ اللهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْه‏»[3] و «يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ»[4] را درک می­کند و درمي­يابد که حقيقتاً محبوب خداوند و ميزبانِ کريم است و آنچنان غرق سرور و رضايت معنوی می­شود که قابل توصيف نيست «اَللهُمَّ اجْعَلْنا مِنْهُمْ». آری، برای مؤمن حقيقی و واصل، لذّت درک رضايت معبود، بالاترينِ لذّت­ هاست، ولذا چنان غرق سرور و لذّت معنوی می­شود که هزاری نعمات بهشتی در برابر آن اندک و ناچيز است.

     حال، در اينکه «رِضْوانٌ مِنَ اللهِ اَكْبَر» محصول و ثمرة چيست، قابل توجّه است: اين نِعَم عظيمِ روحانی و باطنی محصول و ثمرة محبّت و تبعيّت از اهل بيت عصمت و طهارت(عَلَيهِم ­السَّلام) است که بهشتِ مجسّم هستند. آری، آن بزرگواران و محبّتشان بهشت است. «راوی می­گوید: نزد امام صادق(عَلَيهِ ­السَّلام) بودیم، کسی در مجلس گفت: از خداوند بهشت می­طلبم، امام صادق(عَلَيهِ­ السَّلام) فرمودند: شما در بهشت هستید، پس از خداوند بخواهید شما را از آن جا بیرون نکند، عرض کردیم: فدایتان گردیم، ما در دنیا هستیم (چطور می­شود در بهشت باشیم؟) حضرت فرمودند: آیا به امامت ما اقرار ندارید؟ گفتند: آری، پس امام(عَلَيهِ­ السَّلام) فرمودند: این معنای بهشتی است که هر کس به آن اقرار کرد، در بهشت است، پس از خداوند بخواهید شما را از آن محروم نکند»[5]. «روزی امام سجاد(عَلَيهِ­ السَّلام) همراه جابر ابن عبدالله انصاری در مدینه قدم می­زدند تا به محله­ای رسیدند، امام(عَلَيهِ ­السَّلام) فرمودند: جابر! روزی جدم امیرالمؤمنین(عَلَيهِ ­السَّلام) همراه سلمان به این منطقه رسیدند، آنگاه، ایشان جایگاه سلمان را در بهشت به او نشان دادند، آیا دوست داری کاری را که جدّم برای سلمان انجام داد، من نیز برای تو انجام دهم؟ جابر با اشتیاق کامل عرض کرد: بلی! و امام سجاد(عَلَيهِ­ السَّلام) با عنایت ویژة خداوند، جایگاه جابر را در بهشت به وی نمایاندند، سپس پرسیدند: ای جابر! آیا دوست داری هم اکنون به سرای خود در بهشت رفته و در آنجا مستقر شوی؟ جابر باز اظهار اشتیاق کرد و عرض نمود: بلی! امام سجاد(عَلَيهِ ­السَّلام) فرمودند: هنگامی که جدّم از صحابه و یار باوفایش سلمان، همین سؤال را پرسید، سلمان جواب داد: نه! من دوست دارم در خدمت شما بوده، هر آنجا که شما هستید باشم». آری، تجلّی رحمت الهی، آنجاست که انسان به بهشتِ حبّ اهل­ بيت(عَلَيهِم ­السَّلام) و ولايت­مداری نائل گردد و مطيع محض امامش شود، تا از نور و روشنايی و برکات و راهنمايی آنان به سوی بهشت محروم نگردد، همانطور که خودِ آن بزرگواران فرمودند: ما چراغ روشنگر و راه هدايت و رهبر به سوی بهشت هستيم «... نَحْنُ سِراجٌ لِمَنِ اسْتَضاءَ وَ السَّبيلُ لِمَنِ اهْتَدى وَ نَحْنُ الْقادَةُ اِلَى الْجَنَّة...»[6].

     دو آية شريفة بعدی، آيات «امانت» و «ولايت» است که به فرمودة مفسّران عظـام زيربنای زندگی معنوی انسان را تشکيل می­دهند «اِنَّ اللهَ يَاْمُرُكُمْ اَنْ تُؤَدُّوا الْاَماناتِ اِلى‏ اَهْلِها و ...»[7]، «اَطيعُوا اللهَ وَ اَطيعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِی الْاَمْرِ مِنْكُم ... ‏»[8]. اطـاعت از اولی­الـامر، نشان­دهندة اطـاعت از رسول خدا(صَلَّی ­اللهُ ­عَلَيهِ ­وَ­آلِهِ)، و اطاعت از رسول خدا(صَلَّی ­اللهُ ­عَلَيهِ ­وَ­آلِهِ)، معرّفِ اطاعت از خداوند متعال است «اَللهُمَّ الرْزُقْنا».

     قابل توجّه است که در پايان سال، همة ما به خانه ­تکانی روحی و معنوی، نيازمندتر از خانه­ تکانی ظاهری و مادّی هستيم، هرچند که خانه ­تکانی ظاهری، خود امری زيبا و از اوامر بهداشتی دين مبين اسلام است. اميد است بـا همراه کردنِ خانه ­تکـانی ظـاهری با خانه­ تکانی معنوی و روحی و قلبی، انشاء الله تعالی سال جديد را با توجّه و عنايات حقّ سبحان و حضرات معصومين(عَلَيهِم ­السَّلام) آغاز نماييم.

     «بارالها! به روان مقدس حضرت محمد و آل محمد(صَلَّی­ اللهُ ­عَلَيهِ ­وَ­آلِهِ) درود فرسـت و در امـر ظهـور و فرج مـولا و مقتـدایمـان حضـرت ولیّ ­عصر(عجِّل­ اللهُ ­تعالی ­فَرَجَهُ­ الشَّريف) تعجیل بفرما. خداوندا! توفيق توبة حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی و گناهان به همة ما عنايت بفرما. پروردگارا! همة ما را آشنا و عامل به وظايفمان بفرما. خداوندا! همة ما را از شرّ نفس و شيطان و سقوط در ورطة هلاکت معنوی، مصون و محفوظ بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علی ­الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق و سوریه نجات کرامت بفرما».

«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ

صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»

 

1- و رضايت از (جانب) خداوند بزرگتر است (مبارکه توبه/72).

2- اين، آن است رستگاری بزرگ (مبارکه توبه/72).

3- راضی می­شود خداوند از آنها و راضی می­شوند آنها از او (خداوند) (مبارکه مائده/119).

4- دوست می­دارد ايشان را و دوست می­دارند او را (مبارکه مائده/54).

5- محاسن برقی، ج 1، ص 161، حديث 105

6- بيان نورانی امام صادق(عَلَيهِ ­السَّلام)؛ بحارالانوار، ج26، ص259

7- همانا خداوند امر می­کند شما را اينکه برسانيد امانت­ها را به اهل آن و ... (مبارکه نساء/58).

8- اطاعت کنيد خداوند را و اطاعت کنيد رسول را و صاحبان امر از شما ... (مبارکه نساء/59).