اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
اُنْظُرْ كَيْفَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللهِ الْكَذِبَ وَ كَفٰى بِهِ اِثْماً مُبيناً﴿50﴾ اَ لَمْ تَرَ اِلَى الَّذينَ اُوتُوا نَصيباً مِنَ الْكِتابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطّاغُوتِ وَ يَقُولُونَ لِلَّذينَ كَفَرُوا هٰؤُلاءِ اَهْدٰى مِنَ الَّذينَ آمَنُوا سَبيلاً﴿51﴾ اُولئِكَ الَّذينَ لَعَنَهُمُ اللهُ وَ مَنْ يَلْعَنِ اللهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصيراً﴿52﴾
ترجمه: (پیامبرم) نگاه کن چگونه افترا میبندند بر خداوند دروغ را و کافی است آن گناه آشکار﴿50﴾ آيا نديدی کسانی را که داده شدند بهره ای از کتاب، ايمان می آورند به جبت و طاغوت و میگويند برای کسانی که کافر شدند، آيا اينان (مشرکين) هدايت يافته تر هستند از کسانی که ايمان آوردند از جهت راه﴿51﴾ آن گروه کسانی هستند که لعنت کرد ايشان را خداوند و کسی را که لعنت کند خداوند، پس نمیيابی برای او يار و ياوری﴿52﴾
جِبت: رذل و فرومايه که خيری در او نيست و هر معبود غيرالهی را جبت گويند و از بتها به جبت و طاغوت تعبير میشود. امّا طاغوت که در هشت مورد از قرآن کريم ذکر شده، صيغة مبالغه از طغيان است و جبت و طاغوت، فرومايگی و بیخبری را به همراه دارد. لذا خودِ بت پرستان بتهايشان را به اين نام نمی خوانند.