بر این اساس که دین اسلام، دین خانواده و خانواده محور است، لذا رحمت در خانواده کاربرد بیشتری دارد و قدرت آن در رسانیدن انسان به خداوند بیشتر است. رحمت و شفقت به اعضای خانواده تا جایی که در مسير خلاف قوانین و اوامر الهی نباشد، مورد تأکید اسلام است. حضرت موسی(عَلَيهِ السَّلام) به پيشگاه الهی عرضه داشتند: «يا رَبِّ اَیُّ الْاَعْمالِ اَفْضَلُ عِنْدَكَ قالَ حُبُّ الْاَطْفال»[1] خدای من، چه عملی در نزد تو بافضيلتتر است؟ خدای سبحان فرمود: دوست داشتن اطفال. محبّت به کودکان، چه کودکان خود و چه دیگران، از محبوبترین اعمال در پیشگـاه الهی است. حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) مرتب به بچه ها سلام میدادند، آنها را در آغوش میگرفتند و بر شانة خود می نشاندند و به آنان محبت مینمودند. متأسفانه امروزه ملاحظه میشود که چگونه نهاد مقدس خانواده مورد تهاجم دشمن قرار گرفته است و دشمن درصدد متلاشی نمودن کانون خانواده ها است. بواسطة توطئة دشمن، خانوادهها از هم گسیخته شده و افراد خانواده از هم فاصله میگیرند و دشمن از این طریق پشت سر هم از جوانان و کودکان ما قربانی میگیرد. اعضای خانواده به جای چهره به چهره نشستن و مراوده و مصاحبه با هم و ارتباطات کلامی که در جلب محبت و حل مشکلات مؤثر است، رو به رسانه مینشینند، بطوری که حتی ساعت غذا خوردن خانواده با برنامه های رسانه ای تنظیم میشود و به قول کارشناسان، حرف اول را رسانه میزند و بدین طریق آرام آرام، بين اعضای خانواده فاصله روحی و عاطفی ایجاد شده و از هم جدا میشوند و فرزندان از فضای مقدّس و امن خانواده دور میشوند. افراد خانواده در این فکر هستند که زود از هم فاصله بگیرند و به گوشیها و شبکه هایی که دشمن تدارک دیده، پناه برند. سابقاً در خانواده ها، الگوی فرزندان، مادر و پدر و خواهر و برادر بودند ولی حال، الگوی فرزندانمان، قهرمانان سریالهایی است که دشمن طراحی نموده است. البته نه اینکه تمام برنامه های رسانه و اینترنت مسموم باشد، بلکه در کنار سایتها و برنامه های منحرف، سایتهای قرآنی، تربیتی، فرهنگی و ... نیز وجود دارد. لکن دشمن اِعمال نفوذ نموده و انتقال فرهنگ بیگانه غوغا میکند، بطوری که دشمن به اتاق خواب فرزندانمان نیز نفوذ کرده، ولذا اگر امکان منع فرزندان از برنامه های اینترنتی و ... بطور کامل وجود ندارد، حداقل مدیریت یافته و کنترل شده استفاده شود تا در اين موارد، اینچنین لجام گسیخته پیش نروند. اگر مادران و پدران حقیقتاً بخواهند فرزندانشان فریفتة اینترنت و ... نشوند، باید خودشان نیز در این مورد خودکنترل باشند و در جمع خانواده با گوشی خود مشغول نباشند. این گوشیهای همراه باعث شده که ارتباط بین والدین و فرزندان کم شود و این امر، خانواده را در معرض آسیب جدّی و خطرات جبران ناپذیر قرار میدهد.
1- مکارم الاخلاق، ص237