خداوند تبارک و تعالی در آيات شريفة سابق، از اوصاف ناپسند و رذايل اخلاقی و خلافکاریها و تخلّفهای قوم يهود، مطالبی را بيان فرمود و نيز پارهای از اوصاف زشت آنها بمانند نژادپرستی، غرور، خودپسندی، سازشکاری، عُجب و تکبّر و خودستايی و مالِ غيريهود را برای خود مباح و مجاز دانستن را متذکر شد. همچنين همانطور که استفاده شد، یهود در برابر آن کينه و حسدی که نسبت به مسلمانان داشتند، آئين آسمانی خود و حقايق کتاب تورات را زير پا نهادند و بت پرستان را بر مسلمانان مقدّم داشتند و حتّی بر بت های آنها سجده کردند، درحالی که حقّانيّت رسول خدا(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و مسلمانان برايشان کاملاً روشن و آشکار بود.
در آية شريفة مورد بحث، باز خدای تبارک و تعالی به يکی از اوصاف زشت و نـاپسند يهود که همان انحصارطلبی است، اشاره میفرمايد. يکی از معجزات قرآن کريم اين است که اوصاف يهود را اينچنين واضح بيان فرموده و ملاحظه میشود فرزندان آنها هم امروزه آنچنان سلطه طلبی دارند که با وجود اينکه سرزمينهای مسلمانان را اشغال کرده اند، حاضر نيستند جايگاهی برای فلسطينيان قرار دهند. آری، اکنون که پنجاه سال از اشغال فلسطين میگذرد، متاسّفانه دنيای امروز، شاهد عهدشکنیهای يهود صهيونيست است که راضی نمیشوند کوچکترين حقّی برای مسلمانان قائل شوند. يهوديان، خود را نژاد برتر و برگزيدة ملّتها میدانند ولذا کسی حق ندارد که به ايشان اعتراض کند و برتری را در هر موردی از آنِ خود میدانند. خدای سبحان میفرمايد: اگر يهود، سلطنت ظاهری و باطنی داشته باشند، آنچنان انحصارطلب و بخيل هستند که حاضر نيستند به اندازة پشيزی در اختيار ديگران قرار دهند.
همچنين يهود حرمت ربا را که در تورات نهی شده، ناديده گرفتند «وَ اَخْذِهِمُ الرِّبوا وَ قَدْ نُهُوا عَنْهُ»[1] به فرمودة علّامه طباطبايی(رَحمَةُاللهِ عَلَيه)، يهود سلطنت بر امور مادی و معنوی، يعنی آن ملکی را که خدای سبحان بر پيغمبرش به صورت نبوّت و هدايت و ولايت و نيز مالکيّت رقاب داده، انحصارطلبانه تصاحب کرده و کوچکترين حقی به مردم نمیدهند. خداوند متعال در سورة مبارکة اِسراء در مورد افراد بخيل فرمود: «قُلْ لَوْ اَنْتُمْ تَمْلِكُونَ خَزائِنَ رَحْمَةِ رَبّی اِذاً لَاَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الْاِنْفاقِ وَ كانَ الْاِنْسانُ قَتُورا»[2]. با توجّه به اينکه يهود در شدّت بخل قرار دارند، لذا اين فرمايش خدای تعالی در قرآن مجيد شامل حال آنها نيز میگردد.
همان طور که سابقاً هم استفاده شد، گرچه طرفِ خطابِ خدای تبارک و تعالی، یهود حربی است، ولی صفت بخل و انحصارطلبی در هر کسی، حتّی مسلمانان هم باشد، مذموم و مطرود و مورد مذمّت خدای تبارک و تعالی است. امروز هم همان حالت انحصارطلبی و بخل و ظلم و اجحاف در ميان يهود صهيونيست برقرار است. استاد جوادی آملی فرمودند: نه تنها يهود دوستان خداوند نيستند، بلکه دشمنان خداوند هستند. نه تنها امتيازی ندارند، بلکه مجموعه ای از رذايل هستند. قرآن کريم، خلافکاریهای يهود را در اين آياتی که مربوط به آنهاست، بيان فرموده و چندين رذيلت را به آنها نسبت داده است که عبارتند از:
1- فرهنگی: يهوديان، هم خود گمراه هستند و هم گمراه کننده میباشند. هم راه ضلالت را طی میکنند و هم ديگران را به ضلالت میکشانند «يَشْتَرُونَ الضَّلالَةَ وَ يُريدُونَ اَنْ تَضِلُّوا السَّبيل»[3]، «وَدَّ كَثيرٌ مِنْ اَهْلِ الْكِتابِ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ مِنْ بَعْدِ ايمانِكُمْ كُفّاراً»[4].
2- اجتماعی: يهوديان به جای خضوع در برابر سخنان حق حضرت پيامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) که فرمودند: بگوئيد «سَمِعْنا وَ اَطَعْنا»[5]، عصيان و نافرمانی کردند و گفتند: «سَمِعْنا وَ عَصَيْنا وَ اسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَ راعِنا لَيّاً بِاَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْناً فِی الدِّينِ»[6].
3- سياسی: بعد از جنگ اُحُد، عدّه ای از يهوديان معاند سراغ مشرکان رفتند تا علیه حضرت پيامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) توطئه چینی نمايند، که اين رذيله در يهود الی يوم القيامه برقرار است. خداوند متعال الی يوم القيامه درسهای دشمن شناسی میدهد.
4- دينی: يهود برای خوشايند مشرکان به بت هايشان سجده کردند و با تعاليم کتاب آسمانی خود مخالفت نمودند «اَ لَمْ تَرَ اِلَى الَّذينَ اُوتُوا نَصيباً مِنَ الْكِتابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطّاغُوت»[7].
5- اقتصـادی: يهود اگر قدرت يابند، اموال ديگران را تصرّف میکنند و با شعار «لَيْسَ عَلَيْنا فِی الْاُمِّيّينَ سَبيل»[8]، به مالکيّت ديگران احترام نمی گذارند و حق ديگران را ادا نمی کنند «اَمْ لَهُمْ نَصيبٌ مِنَ الْمُلْكِ فَاِذاً لا يُؤْتُونَ النّاسَ نَقيرا».
6- اخلاقی: يهوديان به امتيازاتی که خدای سبحان به ديگران داده است، حسادت می کنند و نه تنها خودشان خيری نمی رسانند، بلکه آرزو می کنند نعمت ها از آنها گرفته شود «اَمْ يَحْسُدُونَ النّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِه»[9].
1- و گرفتند ايشان ربا را، درحالی که به تحقيق نهی کرده شده بودند از آن (مبارکه نساء/161).
2- (پيامبرم) بگو، اگر شما مالک بوديد خزينه های رحمت پروردگارم را، هر آينه البتّه امساک میکرديد از ترس انفاق کردن و انسان بسيار بخيل است (مبارکه اِسراء/100).
3- میخرند گمراهی را و میخواهند اينکه گمراه شويد از راه (مبارکه نساء/44).
4- دوست دارند بسياری از اهل کتاب، که برگردانند شما را بعد از ايمان آوردنتان، کافران (مبارکه بقره/109).
5- شنيديم و اطاعت کرديم (مبارکه نساء/46).
6- (میگويند:) شنیديم و نافرمانی کرديم و بشنو که هرگز نشوی و مراعات کن ما را پيچيدنی به زبانهايشان و طعنه زدنی در دين (مبارکه نساء/46).
7- آيا نديدی کسانی را که داده شدند بهره ای از کتاب، ايمان می آورند به جبت و طاغوت (مبارکه نساء/51).
8- نيست برای ما در برابر اميّين (غير يهود) راهی (مبارکه آل عمران/75).
9- يا حسادت می کنند به مردم به سبب آنچه که عطا کرده است خداوند به ايشان از فضلش (مبارکه نساء/54).