اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
يَوْمَئِذٍ يَوَدُّ الَّذينَ كَفَرُوا وَ عَصَوُا الرَّسُولَ لَوْ تُسَوّى بِهِمُ الْاَرْضُ وَ لا يَكْتُمُونَ اللهَ حَديثاً﴿42﴾ يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ اَنْتُمْ سُكارٰى حَتّى تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ وَ لا جُنُباً اِلاّ عابِری سَبيلٍ حَتّى تَغْتَسِلُوا وَ اِنْ كُنْتُمْ مَرْضی اَوْ عَلی سَفَرٍ اَوْ جاءَ اَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغائِطِ اَوْ لمَستُمُ النِّساءَ فَلَمْ تَجِدُوا ماءً فَتَيَمَّمُوا صَعيداً طَيِّباً فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَ اَيْديكُمْ اِنَّ اللهَ كانَ عَفُوّاً غَفُوراً﴿43﴾
ترجمه: در چنين روزی دوست میدارند (آرزو دارند) کسانی که کافر شدند و نافرمانی نمودند با (اوامر) رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلیه وَآلِهِ)، ای کاش مساوی میشد با ايشان زمين (با خاک يکسان میشدند)، و کتمان نمیکنند از خداوند گفتاری را﴿42﴾ ای کسانی که ایمان آورده اید، نزدیک نشوید به نماز درحالی که شما مستها هستید تا بدانید آنچه که میگوئید و نه در حال جنابت، مگر عبورکننده در راه (مسافر) تا اینکه غسل کنید و اگر باشید مریض یا بر سفر، یا بیاید یکی از شما از گودال (قضای حاجت نماید) یا مس کنید زنان را، پس نیابید آبی، پس تیمّم کنید با خاکی پـاک، پس مسح کنید به صورتهایتان و دستانتان، همانا خداوند بسیار عفوکنندة آمرزنده است﴿43﴾
سُکارٰی: مستها، از کلمة سُکر و جمع سَکران است؛ مستی، حالتی است که بین انسان و عقلش فاصله بیفتد که اکثراً از شراب و گاهی از خواب و غضب و ... است.
صَعید: به معنای زمین مرتفع، روی زمین و خاک پاک، به آنچه از زمین صاعد است، صعید گفته میشود، خواه سنگ، خواه خاک. صعید از کلمة صعود است و کنایه از خاکی است که در جای مرتفع قرار گرفته و پاک و دستنخورده باشد.
غائط: از غَوط به معنای جای گود میباشد و کنایه از قضای حاجت است.
لمَستُم: به معنای ادراک با پوست یا ادراک حسّی، کنایه از آمیزش است.
تاسوعا و عاشورای حسینی و ایّام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(عَلَيهِ السَّلام) و اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) و اصحاب و یاران باوفایشان و شهادت حضرت امام سجّاد(عَلَيهِ السَّلام) به پیشگاه مقدّس و منوّر فرزند بزرگوارشان حضرت ولیّعصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) و پیروان حقیقی و منتظران واقعی، علی الخصوص خواهران محترم تسلیت و تعزيت عرض میشود. «خداوند به مقرّبین درگاهش توفیق تأسّی از آن بزرگواران و حیات و ممات حسینی و محمّد و آل محمّدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) به همة ما مرحمت بفرماید». «اَللّهُمَّ اجعَلْ مَحیایَ مَحیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) وَ مَماتی مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ)»[1].
1- پروردگارا، قرار بده زندگی مرا زندگی محمد و آل محمدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و مرگ مرا مرگ محمّد و آل محمّدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) (مفاتیح الجنان، فرازی از زیارت عاشورا).