با توجه به اینکه قرآن کریم، جهانی و جاودانی است و همیشه پیام می دهد و تاریخ مصرف ندارد و همۀ افراد تا روز قیامت را دربر می گیرد «وَ آخَرينَ مِنْهُمْ لَمّا يَلْحَقُوا بِهِم»[1]، و پیام های قرآنی کهنه و فرسوده نمی شوند، لذا بر اساس تعالیم عالیۀ بزرگان، موظف به دریافت پیام های قرآنی هستیم. از جمله پيام های زندۀ قرآن مجيد، جريان حضرت عیسی(عَلَيهِ السَّلام) می باشد که غالباً همراه با نام مادرشان حضرت مریم(سَلامُ اللهِ عَلَيها) ذکر شده و علّت آن، دفاع پروردگار از حريم قداست و پاکی حضرت مريم(سَلامُ اللهِ عَلَيها) است در برابر تهمت های ناروای بنی اسرائيل.
مطلب دیگری که استفاده می شود، این است که: حضرت عیسی(عَلَيهِ السَّلام) قسمت اعظم این پاکی و رفعت مقام و نبوّت و رسالت را که داشتند، مدیون مادر طاهره و پاکیزه هستند. طهارت و عفّت و حیای مادر، در رستگاری و سعادت فرزند نقش بسزایی دارد و بسیار کارساز است و به این علت حضرت امام صادق(عَلَيهِ السَّلام) فرمودند: «طُوبى لِمَنْ كانَتْ اُمُّهُ عَفيفَة»[2] خوشا به حال کسی که مادرش عفیفه باشد. از اینرو عزیزان جوان لازم است که قدرِ این طهارت و حیای خود را بدانند که قسمت اعظم آن را مدیون مادران عفیفه و متّقیشان هستند. وقتی به وضع و اوضاع دوستان و آشنایان خود که دارای فرهنگ های منحرف و نادرست هستند دقّت کنند، درمی یابند که پدران و مادران متّقی، چگونه نقش عظیمی در طهارت و قداست و عفّت و حیای فرزندان دارند و این مسئله از همان دوران کودکی مطرح است. استاد جوادی آملی فرمودند: «...(فرزندان) هفت سال در دانشگاه مادر تربیت میشوند، هفت سال کم نیست، (فرزند) هرچه دارد، از آن هفت سال دارد»[3]. به عقیدۀ کارشناسان، حرف اوّل و آخر در تربیت فرزند را، مادر میزند. از اینرو مبادا تصوّر شود که کودک در هفت سال اول زندگی چیزی درک نمیکند. این هفت سال اول زندگی در تربیت فرزند نقش بسیار مهمّی دارد، ولذا چند نکته برای جوانان و عزیزان محترم که ان شاء الله تعالی مادرانِ فردا هستند، یادآوری میشود که عبارتند از:
اوّل اینکه: توجه داشته باشيم که کودک، دوربینی بسیار قوی دارد و اوضاع را کاملاً در نظر داشته و بسیار مستعد است و خیلی زود با شرایط موجود خانواده اُنس میگیرد، ولذا پدران و مادران محترم شایسته است که در مورد لباس پوشانیدن به کودکان دختر بخصوص در سنین زیر هفت سال توجه کافی را مبذول دارند و دختران را به صورت نیمه عریان و با حداقلِ لباس در بیرون و حتی پیش پدر و برادر ظاهر نسازند که در غیر این صورت، از همان ابتدا به عفّت و پاکی اُنس نمیگیرند. دختربچّۀ سه یا چهار ساله ای که مادرش او را هرطور که دوست دارد ملبّس میکند، آرام آرام با لباس نیمه عریان اُنس میگیرد، ولذا باید از همان ابتدا فرزند را به باحیاء و باعفّت پوشانیدن اُنس داد.
دوّم اینکه: مادران محترم مراقب باشند که دختر و پسر را باهم به حمّام نبرند که این امر آثار تربیتی سوئی دارد و خودشان نیز مراقب برخی مسائل در این مورد باشند.
سوّم اینکه: پدران و مادران محترم مراقب رفتار با یکدیگر باشند و توجه کنند که هر نوع سخن گفتنی و هرگونه شوخی و رفتار نامناسب با همسر، برای کودکانِ زیر هفت سال کاملاً تاثیرگذار و آسیبرسان است و چین تصوّر نشود که چون کودک است، چیزی نمیفهمد. حضرت پیامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) میفرمایند: «سوگند به خدایی که جانم در قبضۀ قدرت اوست، زن و مردی که رابطۀ نزدیکی داشته باشند و در آن اتاق، فرزندی در حال بیداری باشد که آن دو را ببيند و یا سخنشان و نفس کشیدن آنها را بشنود، این فرزند هرگز رستگار نمیشود، اگر این فرزند پسر باشد، زناکار میشود و اگر دختر باشد، زانیه خواهد بود»[4].
چهارم اینکه: وقتی فرزندِ دختر به سن تکلیف میرسد، مادران محترم مراقب باشند که او به حجاب اسلامی و حتّی به چادر عربی و چادر ملّی اُنس نگیرد، بلکه او را از همان ابتدا با چادر فاطمی مأنوس سازند، لکن جنس آن سبک و نرم و لطیف باشد که باعث آزار و اذیّتش نگردد.
پنجم اینکه: بر اساس بیان مبارک حضرت امام صادق(عَلَيهِ السَّلام) که فرمودند: «كودكان خود را از هفت سالگى امر به نماز كنيد»[5]، شایسته است که پدران و مادران محترم با محبّت و آرامش فرزندان خود را با نماز مأنوس سازند و از همان ابتدا همراه با چادرنماز و سجّادۀ نماز، برای دختر بچّه ها، یک ساعتِ زنگدار هم به آنان هدیه دهند تا خودش کوک کند و برای نماز صبح بیدار شود و از همان ابتدا در مورد نماز صبح احساس مسئولیّت نماید.
ششم اینکه: در ایّام تعطیلی که فرزندان بیکار هستند، برنامهریزیِ منسجمی برای فرزندان داشنه باشند. روانشناسان امور خانواده معتقدند که اگر ما برای فرزندانمان برنامهریزی نکنیم، دشمنان برای آنها در فضاهای مجازیِ غیراخلاقی برنامهریزیها دارند. در مورد اوقـات فراغت فرزندان در جزوات بيستم خرداد سـال نود و چهـار و بيست و هشتم خرداد سـال نود و سه، مفصّلاً بحث شده است که ان شاء الله خواهران محترم در صورت امکان میتوانند مطالعه بفرمایند.
در همین راستا لازم به ذکر است که: اوّلین زبانی که پدر و مادر موظّفند به فرزندِ خود آموزش بدهند، زبان دینِ اوست. البته این امر هرگز مخالف آموزش زبانهای دیگر به فرزندان نیست، لکن آموزش قرآن و زبان دین باید در اولویّت قرار گیرد و چه زیباست که این آموزش قرآن همراه با درک معانی و مفاهیم و معارف آن و در حدِّ ظرفیّت وجودی فرزند باشد و مادران محترم به فرزندان خود بیاموزند تا از همان ابتدا در مورد آشنایی نسبی با قانون اساسی خود تحقیق داشته باشند و بدانند که خداوند از آنان چه میخواهد.
هفتم اینکه: از جمله مطالب مهمّی که در جزوات سالهای قبل نیز در مورد آن بحث شده است، مسئلۀ اشتغال زایی پسربچه هاست که شایسته است پدران و مادران محترم، فرزندان پسر خود را در ایّام تعطیلات به صنعتگری آشنا بسپارند تا صنعت یاد بگیرد و حتّی در صورت لزوم، میتوانند مبالغی را خود در اختیار صاحب کار قرار دهند تا به عنوان تشویق، هفته ای یا ماهانه به عنوان دستمزد به فرزند بدهد تا به این وسیله به کسب و کار تشویق شود و مقدّمۀ ورود به بازار کار برایش فراهم گردد.
[1]- و گروه دیگری از ایشان که هنوز ملحق نشده اند به ایشان (مبارکه جمعه/۳).
[2]- علل الشرائع، ج2، ص564
[3]- ديدار اساتيد دانشگاه حضرت معصومه(سَلامُ اللهِ عَلَيها) با حضرت آية الله جوادی آملی در تاريخ 15/2/93
[4]- وَ الَّذی نَفْسی بِیَدِهِ لَوْ اَنَّ رَجُلاً غَشَی امْرَاَتَهُ وَ فِی الْبَیْتِ صَبِیُّ مُسْتَیْقِظٌ یَراهُما وَ یَسْمَعُ کَلامُهُما وَ نَفَسَهُما ما اَفْلَحَ اَبَداً اِنْ کانَ غُلاماً کانَ زانِیاً اَوْ جارِیَةً کانَ زانِیَةً (وسایل الشیعه، ج5، ص16).
[5]- سنن النبی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ)، ترجمه فارسی، ص157