اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
وَ قَوْلِهِمْ اِنّا قَتَلْنَا الْمَسيحَ عيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللهِ وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَ اِنَّ الَّذينَ اخْتَلَفُوا فيهِ لَفی شَكٍّ مِنْهُ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ اِلاَّ اتِّباعَ الظَّنِّ وَ ما قَتَلُوهُ يَقيناً﴿157﴾ بَلْ رَفَعَهُ اللهُ اِلَيْهِ وَ كانَ اللهُ عَزيزاً حَكيماً﴿158﴾
ترجمه: و گفتار ایشان است که همانا ما کشتیم حضرت عیسی مسیح(عَلَيهِ السَّلام) پسر حضرت مریم(سَلامُ اللهِ عَلَيها)، رسول خدا را، و نکشتند او را و به دار نکشیدند او را، ولیکن مشتبه شده برای ایشان و همانا کسانی که اختلاف کردند در آن البته در شک هستند از او، نیست برای ایشان در مورد آن هیچ علمی مگر تبعیّت ظّن و گمان را و نکشتند او را از روی یقین﴿157﴾ بلکه رفعت داد او را خداوند به سوی خودش و هست خداوند صاحب عزّت و حکمت﴿158﴾
صلب: به دار کشیدن؛ از کلمۀ صلابت و استحکام است، زیرا شخص مصلوب را آن قدر محکم به دار می بندند که نتواند آن را باز کند و خود را نجات دهد.