اوّلین درسی که از عاشورا و نهضت حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) استفاده می­شود،‌ درس خانواده است. آن بزرگوار در واقعۀ عاشورا با خانواده حرکت کردند، همانطور که حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی­ اللهُ­ عَلَيهِ­ وَ ­آلِهِ) در غدیر و مباهله با خانواده بودند. مطلب مذکور، بیانگر این حقیقت است که اسلام، دین خانواده محور است و خانواده در دین اسلام در اولویّت قرار دارد و آن بزرگواران که حافظان دین هستند، این حقیقت را به ما می­ آموزند. از اینرو مجالس سالار شهیدان و سرور آزادگان، با وجود اینکه سراسر زیبایی است و به قول استاد جوادی آملی، فخر ماست و باید آن را زنده نگه داشت، و خداوند می­داند که اجر و پاداش آن تا چه حدّ است، لکن با توجه به اینکه خانواده در اولویّت قرار دارد، لذا مبادا شرکت در مجالس حسینی، موجب دل زدگی فرزندان و اهل خانواده شود. وقتی بچه­ ها به مدّت نسبتـاً طولانی در محافل و مجالس و هیئت­های حسینی می­مانند، حوصله­ شان سر می­رود، و این امر باعث بدبینی و بی رغبتی آنان نسبت به مجالس حسینی می­گردد، لذا کاری کنیم که فرزندان از محافل حضرت امام حسین(عَلَيهِ السَّلام)، خاطرۀ خوشی داشته باشند و برای این منظور شایسته است که خوراکی ها و وسایل رفاهی کودکان را به همراه ببریم و مدّت توقّف را محدود نماییم.

     همچنین وقتی خانم خانه از صبح تا ظهر در محافل حسینی شرکت می کند و همسر تنها در خانه می ماند، باعث زدگی از دین و محافل اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) در همسر می گردد. تمام برنامه های دینی و محافل عزای حسینی، با وجود این همه عظمت، باید با هماهنگی فرزندان و خانواده صورت گیرد. مقدّس ترین نهاد در اسلام، نهاد خانواده است و هر کس که از لحاظ صبر و اخلاقِ خوش و مدارا و خوش رفتاری، سرمایه گذاری بیشتری داشته باشد، در محضر پروردگار، سرافرازتر و روسفید تر است. در مقابل، کسانی که به جای صلح و صفـا و محبت و آرامش در خانواده بـا زیـاده خواهی و اختلاف افکنی و انتظارات زیاد تشنّج ایجاد می کنند، مسئولیّت زیادی در پیشگاه الهی دارند. روبنای خانواده بر عهدۀ مرد است، ولی زیربنا مربوط به زن می باشد.