بر این اساس که کلام و بیان قرآن ناطق در کنار قرآن مکتوب، جهانی و جاودانی است، لذا تیمّناً و تبرّکاً دو بیان نورانی از حضرت امام هادی(عَلَيهِ السَّلام) استفاده میشود. آن حضرت میفرمایند: «اَلْمِراءُ يُفْسِدُ الصَّداقَةَ الْقَديمَةَ وَ يُحَلِّلُ الْعُقْدَةَ الْوَثيقَةَ...»[1] کشمکش و جدال، دوستی قدیمی را نابود میکند و پيوند استوار را از هم می گسلد. به همین سبب مراء و جدال حرام است، گرچه حق باشد. حضرت پيامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) می فرمايند: «اَنَا زَعيمٌ بِبَيْتٍ فی اَعْلَى الْجَنَّةِ وَ بَيْتٍ فی وَسَطِ الْجَنَّةِ وَ بَيْتٍ فی رِياضِ الْجَنَّةِ لِمَنْ تَرَكَ الْمِراءَ وَ اِنْ كانَ مُحِقّا»[2] من ضمانت می کنم خانه ای را در قسمت اعلی و در قسمت وسط و در قسمت پايين بهشت برای کسی که مراء (جدال) را ترک کند، هرچند حق با او باشد. بحث و جدال، علاوه بر اینکه انسان را سبک کرده و محبوبیّت او را از بین میبرد، به احترام او در پیشگاه الهی نیز آسیب وارد میسازد. حال با توجه به اینکه اسلام، دین خانواده محور است، لذا مراء و جدال با پدر و مادر و همسر و فرزندان ممنوعیّت بالاتری دارد.
در بیان نورانی دیگری از آن بزرگوار مذکور است: «مَنْ هانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ فَلا تَاْمَنْ شَرَّه»[3] کسی که نفس او برایش خوار شد، از شرّ او در امان نباش.
قابل توجه همگان بالأخص پدران و مادران محترم است بر این اساس که دین اسلام، دین احترام و تکریم شخصیّت است، لذا رفتار والدین با فرزند باید به گونه ای باشد که او احساس ارزشمندی کند، چراکه در این صورت دون شأن خود میداند که به هر گناه و کار سبکی دست یازد. وقتی فرزند تحقیر و سرزنش شد و شخصیّت او زیر سؤال رفت، در این صورت به هر کار پستی دست میزند. اغلب بزهکاران، افرادی هستند که تکریم شخصیّت نشده اند و در خانواده مورد تحقیر والدین قرار گرفته اند و موقعیّت و احترامشان پاس داشته نشده است. از اینرو شایسته است که رفتار والدین با فرزندان توأم با تکریم شخصیّت باشد.