یکی از لوازم و اسبابی که با مجهّز شدن به آن می توانیم برکات بیشتری را جمع کنیم، ملبّس شدن به صفت رحمت است. همانطور که خداوند متعال در ماه مبارک رمضان، رحمتش گسترده تر از سایر ماههاست، بندگان خداوند هم در صورتی که رئوف تر و مهربان تر و صبورتر و خوش اخلاق تر از سایر ماهها باشند، می توانند از برکات این ماه بیشتر بهره مند گردند. قسمت اعظمِ جمع کردن نعمت ها و برکات را در این ماه، رحیم شدن و خوش اخلاقی و مهربانی، بخصوص در محیط خانواده عهده دار است.
مطلبی که در مورد جمع آوری رحمت ها و برکات ماه مبارک رمضـان قابل توجه می باشد، این است کـه: بدون تلاش در جهت آفت زدایی و زدودن رهزن ها و آسیب ها، نمی توان از رحمت ها و برکت هـای الـهی استفـاده کرد. وقتی انسـان به پزشک مراجعه می کند، اولین و مهم ترین تجویز پزشک، منع و پرهیز از برخی غذاها یا مسائلی است که موجب تشدید بیماری می گردد. حال همانطور که برای بهبودی و شفای بیماری های ظاهری لازم است که مریض از آن چیزهایی که پزشک منع کرده، اجتناب کند تا دارو بر او اثر کند و شفابخش باشد، همانگونه برای شفای بیماری های روحی و معنوی و جمع آوری خیرها و برکت های بیشتر در ماه مبارک رمضان، لازم است که به دستورات خدای سبحان عمل کند و از آنچه خدای سبحان نهی فرموده، اجتناب نماید. حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) فرمودند: «يا عِبادَ اللهِ اَنْتُمْ كَالْمَرْضى وَ رَبُّ الْعالَمينَ كَالطَّبيبِ فَصَلاحُ الْمَرْضى فيما يَعْمَلُهُ الطَّبيبُ وَ يُدَبِّرُهُ لا فيما يَشْتَهيهِ وَ يَقْتَرِحُه»[1] اى بندگان خدا، شما همانند بيمار هستيد و ربّ العالمين همانند طبيب است، پس صلاح بيمار در آنست كه طبيب می داند و دستور می دهد، نه آنچه كه بيمار می خواهد و به آن رغبت دارد.
پس جمع آوری خیرها و برکت های ماه مبارک رمضان ابزار دارد که اولین وسیله، پرهیز از آن رهزن هایی است که به آن مبتلا هستیم. اول باید علت رفع شود و آنگاه دارو شفابخش گردد. حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) فرمودند: «اَ لا اُخْبِرُكُمْ بِدائِكُمْ مِنْ دَوائِكُمْ... داؤُكُمُ الذُّنُوبُ وَ دَواؤُكُمُ الْاِسْتِغْفار»[2] آیا خبر ندهم شما را از دردتان و درمانتان؟ ... درد شما گناهان و علاج و درمان شما استغفار است. روزی حضرت امام علی(عَلَيهِالسَّلام) از یکی از کوچه های بصره می گذشتند، جمعیت فراوانی را دیدند، نزدیک رفته میان جمعیت پزشکی را مشاهده نمودند، امام(عَلَيهِ السَّلام) جلو رفته و سلام کردند و فرمودند: «خدایت رحمت کند، آیا برای درد گناه دارویی همراه آورده ای؟ طبیب گفت: مگر گناه درد یا بیماری است؟ امیرالمومنین علی(عَلَيهِ السَّلام) فرمودند: آری گناه بیماری است و مردم را به زحمت انداخته است»[3].