در تعالیم عالیۀ اسلامی و بیانات نورانی اهل بیت(عَلَيهِمُ السَّلام)، باب حطه، به اهل بیت(عَلَيهِمُ السَّلام) اطلاق شده است. وجود مقدّس حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) به حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) فرمودند: «مَثَلُكَ فی اُمَّتی مَثَلُ بابِ حِطَّةٍ فی بَنی اِسْرائيلَ فَمَنْ دَخَلَ فی وَلايَتِكَ فَقَدْ دَخَلَ الْبابَ كَما اَمَرَهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلّ‏»[1] (یا علی) مَثَلِ تو در میان امت من، مَثَلِ باب حطه در بنی اسرائیل است، پس کسی که در ولایت تو داخـل شد، پس در حقیقت داخل بـاب شده، همچنـان کـه خدای عزّ وجلّ او را امر فرموده است. در بیـان دیـگری از حضـرت رسـول اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) آمده است: «مَعاشِرَ النّاسِ اِنَّ عَلِيّاً صِدّيقُ هذِهِ الْاُمَّةِ... اِنَّهُ بابُ حِطَّتِها وَ سَفينَةُ نَجاتِها»[2] ای گروهِ مردم، همانا علی، صدّيق اين امّت است... همانا او، باب حطّۀ آن و کشتی نجات آن است. باز از آن حضرت مذکور است: «وَ اعْلَمْ‏ يا اَباذَرٍّ اَنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ اَهْلَ بَيْتی فی اُمَّتی كَسَفينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَها نَجا وَ مَنْ رَغِبَ عَنْها غَرِقَ وَ مِثْلِ بابِ حِطَّةٍ فی بَنی اِسْرائيلَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِنا»[3] و بدان ای اباذر اينکه خداوند عزّ و جلّ قرار داد اهل بيت مرا در ميان امّتم مانند کشتی نوح، کسی که سوار آن شد، نجات يافت و کسی که دوری کرد از آن، غرق گشت، و مثل باب حطه در بنی اسرائيل، کسی که داخل آن شد، ايمن می بـاشد. حضرت امـام علی(عَلَيهِ السَّلام) نیـز فرمـودنـد: «براى بنى اسرائيل باب حطه را قرار دادند، شما نيز اى امت حضرت محمّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) برايتان باب حطّۀ اهل بيت حضرت محمّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه)‏ قرار داده شد و دستور داده‏اند از راه هدايتِ ايشان پيروى كنيد و راه آنها را طى كنيد تا بدين وسيله گناهانتان بخشيده شود تا مقام نيكوكاران افزايش يابد، و باب حطّۀ شما بهتر از باب حطّۀ بنى اسرائيل است»[4]. باز از آن حضرت مذکوراست: «نَحْنُ الْبُيُوتُ الَّتی اَمَرَ اللهُ اَنْ يُؤْتَى مِنْ اَبْوابِها»[5] ما خانه هايی هستيم که خداوند امر فرموده اینکه وارد شوید از درهای آن. خداوند متعال می فرماید: «لَيْسَ الْبِرُّ بِاَنْ تَاْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقى‏ وَ اْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ اَبْوابِها»[6]. آری، منظور از درها، باب چهارده معصوم(عَلَيهِمُ السَّلام) یعنی حضرت پیامبر(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) و اولاد طاهرینشان است، همانطور که حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) در بیان نورانی خود، اهل بیت(عَلَيهِمُ السَّلام) را کشتی نوح معرّفی فرمودند: «مَثَلُ اَهْلِ بَيْتی كَمَثَلِ سَفينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَها نَجا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْها غَرِق‏»[7] مَثَلِ اهل بیت من همانند مَثَلِ کشتی نوح است، کسی که سوار آن شد، نجات یافت و کسی که تخلّف نمود، غرق شد. اگر شما هم در این آشفته بازار، وارد کشتی اهل بیت(عَلَيهِمُ السَّلام) شوید و به دامان آن بزرگواران چنگ بزنید، هرگز گمراه نمی شوید «ما اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِما لَنْ تَضِلُّوا»[8].

     حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) اهل بیت(عَلَيهِمُ السَّلام) را کشتی نوح معرّفی فرمودند و در بیان دیگری از آن حضرت، امام حسین(عَلَيهِ السَّلام) چراغ هدایت و کشتی نجات معرفی شدند «اِنَّ الْحُسَیْنَ مِصْباحُ الْهُدی وَ سَفینَةُ النَّجاةِ»[9]، و در زیارت روزهای جمعه به ما آموختند که حضرت امام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) را این چنین زیارت کنیم: «اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا سَفینَةَ النَّجاةِ»[10]. آری آن بزرگواران، کشتی نجات، و باب الله و باب حطه هستند و کسی که به دو وزنۀ قرآن و اهل بیت(عَلَيهِمُ السَّلام) تمسّک جوید، هرگز گمراه نمی شود. حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) فرمودند: «اَنَا مَدينَةُ الْحِكْمَةِ وَ هِیَ الْجَنَّةُ وَ اَنْتَ يا عَلِیُّ بابُها»[11]، فقط کسانی می توانند به شهر حکمت که بهشت است وارد شوند، که از درِ بهشت وارد شوند و آن، حضرت علی(عَلَيهِ السَّلام) است. همانطور که خداوند متعال می فرماید: «لَيْسَ الْبِرُّ بِاَنْ تَاْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقى‏ وَ اْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ اَبْوابِها»[12] نیکی آن نیست که وارد خانه شوید از پشت آن، و تقوا پيشه کنيد و بیایید به خانه ها از درهای آن. حضرات اهل بیت(عَلَيهِمُ السَّلام) باب حطه و باب الله هستند و همانطور که آن بزرگواران باب حطه معرفی شدند، به همان ترتیب در صلوات شعبانیه، کهف حصین نيز معرّفی گشته­اند: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْکَهْفِ الْحَصینِ وَ غِیاثِ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَکین»[13]. در سورۀ مبارکۀ کهف از قول اصحاب کهف آمده است: «فَاْوُوا اِلَی الْکَهْفِ»[14] پس وارد غار شوید، یعنی به غار پناهنده گردید. حال با معرفی اهل بیت(عَلَيهِمُ السَّلام) به نام کهف حصین، به ما آدرس دادند که به پناهگاه اهل بیت(عَلَيهِمُ السَّلام) پناهنده شویم، چراکه آنان پناهگاه و کهف حصین و استوار و محکم هستند. در این­جا معلوم می­شود که چرا دشمن این همه با مسئلۀ امامت و ولایت مبارزه می­کند تا حصن حصین و مستحکم ولایت و باب الله را بشکند.

 

[1]- الخصال، ج2، ص574

[2]- امالی الصدوق، ص31

[3]- بحارالانوار، ج74، ص77

[4]- هؤُلاءِ بَنُو اِسْرائِيلَ نُصِبَ لَهُمْ بابُ حِطَّةٍ وَ اَنْتُمْ يا مَعْشَرَ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه) نُصِبَ لَكُمْ بابُ حِطَّةٍ اَهْلُ بَيْتِ مُحَمَّدٍ(عَلَيهِمُ السَّلام) وَ اُمِرْتُمْ بِاتِّباعِ هُداهُمْ وَ لُزُومِ طَرِيقَتِهِمْ لِيَغْفِرَ لَكُمْ بِذلِكَ خَطاياكُمْ وَ ذُنُوبَكُمْ وَ لِيَزْدادَ الْمُحْسِنُونَ مِنْكُمْ وَ بابُ حِطَّتِكُمْ اَفْضَلُ مِنْ بابِ حِطَّتِهِم‏ (بحارالانوار، ج23، ص122).

[5]- بحارالانوار، ج23، ص328

[6]- كارِ نيك، آن نيست كه از پشتِ خانه‏ ها وارد شويد؛ بلكه نيكى اين است كه پرهيزگار باشيد و از درِ خانه‏ ها وارد شويد (مبارکه بقره/189).

[7]- ارشاد القلوب الى الصواب، ج‏2، ص233

[8]- تا زمانی که تمسّک جوييد به آن دو (قرآن و اهل بيت)، هرگز گمراه نمی شويد (بحارالانوار، ج2، ص100).

[9]- همانا حسين(عَلَيهِ السَّلام) چراغ هدايت و کشتی نجات است (المنتخب ، طریحی، ص197).

[10]- سلام بـر تـو ای کشـتـی نـجـات (مفـاتيـح الـجنـان، فرازی از زيـارت حضـرت امـام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) در روز جمعه).

[11]- من شهر حکمت هستم و آن بهشت است و تو ای علی، درب آن هستی (امالی الصدوق، ص388).

[12]- مبارکه بقره/189

[13]- خداوندا درود فرست بر حضرت محمّد و آل محمّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِه)، پناهگاهِ مطمئن و فريادرسِ بيچارگانِ درمانده (مفاتیح الجنان، در اعمال مشترکة ماه شريف شعبان).

[14]- پس پناه برید به سوی غار (مبارکه کهف/۱۶).