همانطور که در جلسۀ سابق استفاده شد، هر قدر نعمت بزرگتر باشد، سپاسگزاریِ بالاتر میطلبد، ولذا بالاترين سپاسگزاری را بايد از خدای سبحان در برابر نعمت ولايت و امامت انجام داد، چراکه ولايت و امامت، بالاترين نعمت الهی است. همچنين بر اين اساس که شکر از واسطۀ نعمت الهی يک وظيفۀ انسانی و اسلامی است، لذا آن بزرگواران که بزرگترين واسطۀ فيض الهی هستند، سپاس گزاری از آنان، بعد از سپاس گزاری از پروردگار، از اهميّت بالاتری برخوردار است. هيچ نعمت ظاهری و باطنی و مادّی و معنوی به انسان نمیرسد، مگر اينکه توسّط آن بزرگواران که واسطه های فيض هستند، جاری میشود. در روايتی از حضرت امام محمّدباقر(عَلَیهِ السَّلام) آمده است: «پيامبر اکرم(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) به امام علی(عَلَیهِ السَّلام) فرمودند: ... آن فرزندان تو که امام اند، به برکت وجود آنهاست که بر امّت من باران می بارد و در پرتو وجود آنها دعايشان مستجاب می گردد و خداوند به سبب آنها بلا از امّت برمی گرداند و به برکتِ وجود آنها از آسمان رحمت می بارد و اين، نخستينِ ايشان است و با دست به حسن بن علی(عَلَیهِ السَّلام) اشاره فرمودند، سپس به حسين(عَلَیهِ السَّلام) اشاره کرده و فرمودند: فرزندانِ او که امام اند»[1]. آری، به واسطۀ آن بزرگواران، فيض الهی جاری میشود و به یُمن وجودشان انسانها روزی داده میشوند و آسمان و زمين پابرجاست «وَ بِيُمْنِهِ رُزِقَ الوَرٰی وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْاَرْضُ وَ السَّمآءُ»[2]، «بِکُمْ تُنْبِتُ الْاَرْضُ اَشْجارَها وَ بِکُمْ تُخْرِجُ الْاَرْضُ ثِمارَها وَ بِکُمْ تُنْزِلُ السَّماءَ قَطْرَها وَ رِزْقَها»[3]. آسمان و زمين توسّط واسطۀ فيض برقرار میشود، وگرنه زمين اهلش را به کام خود فرو میبرد «لَوْ لَا الْحُجَّةَ لَساخَتِ الْاَرْضُ بِاَهْلِها»[4]. تمام فيوضات ظاهری اعم از نعمت سلامتی، آب، باد، باران و... و فيوضات باطنی اعم از ايمان، تقوا، معرفت، اخلاص و... به اذن الله توسّط آن بزرگواران که واسطههای فيض الهی هستند، جاری میشود. اگر به کار خيری موفق میشويم، اگر توفيقات الهی شامل حالمان میگردد، تماماً به وسيلۀ واسطه های فيض جاری میشود. جز به وسيلۀ واسطه های فيض، امکان دريافت نعمتها را نداريم. از اينرو تشکّر از مقام امامت و ولايت در رأس قرار دارد و يکی از مصاديق شکر و تشکر از مقام ولايت، زيارت آن بزرگواران است. زيارت زائر، يکی از مصاديق شکرگزاری از مقام ولايت و امامت است. حال، مقام ولايت هم هر چقدر بالاتر باشد، تشکّرِ بالاتر از ايشان مطرح میشود. بالاترين مقام ولايت را حضرت سيدالوصيين اميرالمؤمنين علی(عَلَیهِ السَّلام) دارا هستند، چراکه ايشان عالیترين تحفۀ ربّانی و عظيمترين نعمت و موهبت از سوی خدای سبحان به جامعۀ بشريّت بعد از وجود مقدّس حضرت پيامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) می باشند.
حضرت مولی الموحّدين علی(عَلَیهِ السَّلام) که در آستانۀ ولادتشان قرار داريم، جانِ رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و قرآن ناطق هستند و چه نعمتی بالاتر از اينکه نعمت دين با وجود مقدّس حضرت امام علی(عَلَیهِ السَّلام) و ولايت و امامت کامل شد و تداوم يافت «اَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُم»[5]. نسل رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ)، توسّط اميرالمؤمنين علی(عَلَیهِ السَّلام) و حضرت فاطمه زهرا(سَلامُ اللهِ عَلَيها) ادامه يـافتـه و شجرۀ طيّبـۀ توحيد توسّط رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) و آل طاهرينشان تداوم میيابد و دين وقتی مزيّن به ولايت حضرت امام علی(عَلَیهِ السَّلام) شد، مورد رضايت پروردگار قرار گرفت. پرچم هدايت بشريّت بعد از سلسلۀ نبوّت و رسالت، به دست ولايت و امامت داده شد. شبهای مقدّس قدر بعد از مقطوع شدن سلسلۀ جليلۀ نبوّت، توسّط حضرت امام علی(عَلَیهِ السَّلام) و اولاد طاهرينشان ادامه يافت و بر اساس سورۀ مبارکۀ قدر، جناب جبرئيل(عَلَیه السَّلام) همراه با فرشتگان، هرساله به حضور امامِ آن زمان نازل میشوند و الی يوم القية شب قدر ادامه می يابد. از اينرو اگر ولايت حضرت امام علی(عَلَیهِ السَّلام) نبود، نبوّت رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) ابتر میماند.
[1]- الْاَئِمَّةُ مِنْ وُلْدِكَ بِهِمْ تُسْقَى اُمَّتِی الْغَيْثَ وَ بِهِمْ يُسْتَجابُ دُعاؤُهُمْ وَ بِهِمْ يَصْرِفُ اللَّهُ عَنْهُمُ الْبَلاءَ وَ بِهِمْ يَنْزِلُ الرَّحْمَةَ مِنَ السَّماءِ وَ هَذا اَوَّلُهُمْ وَ اَوْمَى بِيَدِهِ اِلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ(عَلَیهِ السَّلام) ثُمَّ اَوْمَى بِيَدِهِ اِلَى الْحُسَيْنِ(عَلَیهِ السَّلام) ثُمَّ قالَ الْاَئِمَّةُ مِنْ وُلْدِه (امالی الصدوق، ص401).
۱- زاد المعاد، علّامه مجلسی، ص۴۲۲؛ مفاتیح الجنان، فرازی از دعای عدیله
[3]- به وجود شمـا برويـاند زمين درختـانش را و به وسيلۀ شمـا خـارج می سـازد زمين ثمره و ميوه هايش را و به وجود شما فرود آرد (خداوند) از آسمان باران را و روزی را (مفاتيح الجنان، فرازی از زيارت مطلقۀ امام حسين(عَلَیهِ السَّلام)).
[4]- اگر وجود امام نباشد، زمین ساکنان خود را در کام خود فرو میبرد (درخشان پرتوى از اصول كافى، ج6، ص99).
[5]- امروز کامل کردم برای شما دينتان را (مبارکه مائده/3).