خداوند تبارک و تعالی نه تنها انسان را از تفریح و گردش و مسافرت منع نفرموده، بلکه به آن تشویق فرموده است «قُلْ سيرُوا فِی الْاَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُكَذِّبينَ»[1]. اولیای الهی با این سفرها رشد می کنند و با درس های تربیتی و عبرت گیری های فراوان برمی گردند و مراحل توحید و بندگی آنان افزایش می یابد. خداوند سفر را به این علت مقرّر فرموده که انسان رشد کند و درس عبرت گیرد. امّا آنچه که خداوند متعال انسان را از آن منع فرموده، دو مطلب است: یکی بدعت و دیگری معصیت.
اینکه روز سیزدهم نوروز را نحس بدانیم، بدعت بزرگ و گناه دامنه داری است. از اینرو گردش و تفریح رفتن در روز سیزدهم نوروز با این نگرش و بینش نباشد که نرفتن، شگون ندارد و خوش یُمن نیست و نحس است و باید آن را بِدَر کنیم. به فرمودۀ آیة الله مکارم شیرازی، چنین تفکّری عقیدۀ بت پرستان است. سالیان قبل یکی از جوانان عزیز، مراسم جشن و عروسی خود را در روز سیزدهم نوروز قرار داد و با این کارش، یک سنّت غلط و یک بدعت را شکست و مانع بسیاری از گردش های گناه آلود شد.
همچنین گناه ها و معصیت ها و حریم شکنی ها و عدم رعایت حُجب و حیاء بین محرم و نامحرم است که گردش ها و مسافرتها را که قرار بود عبـادت محسوب گردد، به معصیت تبدیل می کند و وزر و وبال می گردد.
«بارالهـا! بـه روان مقدّس حضـرت محمّـد و آل محمّـد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَآلِهِ) درود فرست و در امر ظهـور و فرج مـولا و مقتدایمـان حضـرت ولیّ عصر(عجِّل اللهُ تعالی فَرَجَهُ الشَّريف) تعجیل بفرما. پروردگارا! توفيق بيداری از خواب گران غفلت و توبۀ حقيقی از تمام خطاها و قصورها و معاصی به همۀ ما مرحمت بفرما. خداوندا! توفيق تأسّی از انسانهای کامل در تمام زمینه ها و سیراب شدن از چشمه کوثر به دست ساقی کوثر به همۀ ما عنایت بفرما. پروردگارا! توفیق صبر و شکر و تسلیم و رضا بر تمام دادهها و مواهب و نعمتها و تمام مصائب و مشکلات به همۀ ما کرامت بفرما. بارالها! توفيق کسب سرمایۀ عالی ترِ ایمان و تقوا و اخلاص و یقین به همۀ ما مرحمت بفرما. به بیماران مؤمنین شفای عاجل عنایت بفرما. اموات محترم غریق رحمت بفرما. به مسلمانان ستمدیده علی الخصوص مردم مظلوم فلسطین، عراق، سوریه و يمن نجات کرامت بفرما».
«بِالنَّبِيِّ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ صَلَواتُکَ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعينَ»
[1]- بگو سِیر کنید در زمین پس بنگرید که چگونه شد عاقبت تکذیب کنندگان (مبارکه انعام/۱۱).