مطلبی که توجه به آن بسیار حائز اهمیّت میباشد، این است که حکم ولایت در آیۀ شریفۀ مورد بحث در میان حکم گوشتهای حلال و حرام بیان شده است. به عبارت دیگر، در آیۀ شریفۀ مورد بحث دو مطلب کاملاً متضاد بیان شده و مسئلۀ ظاهری در کنار مهمترین پایۀ دین که ولایت اهل بیت(عَلَيهمالسَّلام) میباشد، ذکر شده است. همچنین آیۀ تطهیر در میان مطلبی ذکر شده که مربوط به مسائل همسران حضرت پیامبر اسلام(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) میباشد. یعنی خداوند متعال، آیۀ تطهیر را در میان آیهای ذکر فرموده که ارتباطی با اهل بیت(عَلَيهمالسَّلام) ندارد. به فرمودۀ مفسّران عظام، یکی از دلائل این کار، روشن کردن اهمیّت مسئلۀ ولایت و امامت میباشد. به عبارت روشنتر، خدای سبحان، حکم مربوط به ولایت و امامت و آیۀ تطهیر را که مربوط به امامت است، در میان مطالبی که ارتباط با اهل بیت(عَلَيهمالسَّلام) ندارد بیان فرموده، تا اهمیّت مسئلۀ امامت و ولایت بطور چشمگیر روشن گردد.
خدای سبحان در سورۀ مبارکۀ بقره به فرشتگان فرمود: «اِنّی جاعِلٌ فِی الْاَرْضِ خَليفَة»[1]، آنگاه در ادامه میفرماید: «وَ عَلَّمَ آدَمَ الْاَسْماءَ كُلَّها ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلائِكَةِ فَقالَ اَنْبِئُونی بِاَسْماءِ هؤُلاءِ اِنْ كُنْتُمْ صادِقين﴿31﴾ قالُوا سُبْحانَكَ لا عِلْمَ لَنا اِلاّ ما عَلَّمْتَنا...﴿32﴾»[2] فرشتگـان از بیـان اسمـاء الله اظهار عجز کردند و گفتند: پروردگارا منزّ ه هستی تو، ما نمیدانیم مگر آنچه را که تو به ما آموختی. حال این اسماء الله که خداوند به حضرت آدم(عَلَيهِ السَّلام) آموخت و فرشتگان از شناخت ایشان و مقامشان که موجود برتری بودند، اظهار عجز کردند، همان وجود مقدّس اهل بیت(عَلَيهمالسَّلام) است. اینان همان مخلوقات بزرگ پروردگار میباشند.