اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ * بِسْمِ اللهِِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
«يا اَبَاالْقاسِمِ يا رَسُولَ اللهِ يا اِمامَ الرَّحْمَةِ يا سَيِّدَنا وَ مَوْلينا اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللهِ وَ قَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا يا وَجيهاً عِنْدَ اللهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللهِ»[1].
ولادت باسعادت فخر عالم امکان، سيّد الکُونَين، اسم اعظم پروردگار، تحفۀ اعظم الهی، اشرف انبياء(عَلَيهِم السَّلام)، حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) و فرزند بزرگوارشان حضرت امام جعفر صادق(عَلَيهِ السَّلام)، ششمين امام و هشتمين معصوم، همچنين هفتۀ وحدت به پيشگاه منوّر حضرت ولیّ عصر(عجِّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّريف) و پيروان حقيقی و منتظران واقعی، علیالخصوص خواهران محترم تبريک و تهنيت عرض میشود. «خداوند به مقرّبين درگاهش همۀ ما را با آن بزرگواران محشور بفرمايد و در دنيا و عقبی از شفاعت کبرايشان بهرهمند بفرمايد». «اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیـایَ مَحْیـا مُحَمَّـدٍ وَ آلِ مُحَمَّـد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) وَ مَمـاتی مَمـاتَ مُحَمَّـدٍ وَ آلِ مُحَمَّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ)»[2].
«ز یک مشرق نمـایـان شد دو خورشید جهان آرا
کـه رخت نور پوشـانـدنـد بـر تن آسمـان ها را
دو مـرآت جمـال حـق، دو دریــای کمـال حـق
دو نـور لایـزال حق، دو شمـع جمـع محفـل ها
دو وجــه اللهِ ربّـانـی، دو سِـرُّ الله سبـحــانـی
دو رخسـار سمـاواتـی، دو انـسـان خـداسیمـا
دو عیسی دم، دو موسی ید، دو حسن خالق سرمد
یکی صـادق، یکی احمـد، یکی عـالی، یکی اعلا
یـکی بـنـیـانـگر مکتب، یـکی آرنـدۀ مـذهب
یکـی انـوار را مشعـل، یـکی اســرار را گـویـا
یکـی از مکـه انـوار رُخَش تـابـیـد در عـالـم
یکـی شـد در مدیـنـه آفتـاب طلـعتش پـیـدا
یکـی نـور نبـوّت را بـه دل هـا تـافت تـا محشر
یکـی نـور ولایـت را ز نـو کـرد از دَمش احیـا
رسـد آوای قــال الصـادق و قــال رســول الله
بـه گوش اهـل عـالم تـا کـه این عـالم بُوَد برپـا
یکی جــان گرامی در دو جسم پـاک و پـاکیـزه
دو تن، امـّا چـو ذات پـاک یکتـا هر دو بی همتـا
محمد کیـست؟ جـانِ جـانِ جـانِ عـالم خلـقت
کـه گر نـازی کنـد، درهم فرو ریزنـد قـالب هـا
محمد کیـست؟ روح پـاک کـل انبـیـاء در تـن
کـه حتی در عَدَم بودنـد بـی او انبیـاء یکـجـا
محمد کیـست؟ مولایی کـه مولانـا علـی گویـد
منـم عبـد و، رسـول الله بـر من رهبـر و مـولا*
محمد از زمـان هـا پیشتر می زیـست بـا خـالق
محمد از مکــان پـیـمـوده ره تــا اوج اَوْ اَدْنٰـی
محمد محــور عــالــم، محـمــد رهـبـر آدم
محمد منـجـی هسـتـی، محمـد سَیِّـدِ بَطـحـا*
محمد کیست؟ آن کـو بـوده قرآن دفتـر مدحش
کـه وصفش را ندانـد کس بـه غیر از قـادر دانـا
محمد را کسی نشنـاخت جـز حـق و علی هرگز
چنـان کـه جز خدا و او کسی نشنـاخت حیدر را
وضو گیـرم ز آب کوثــر و شویـم لـب از زمـزم
کنم آنگـه بـه مدح حضـرت صـادق سخن انشاء
ششم مولا، ششم هادی، ششم رهبر، ششم سرور
کـه هم دریـای شش گوهر بُوَد، هم دُرِّ شش دریا
بسی زُهّـاد و عُبّـادنـد بی مهـرش همـه کــافر
بسی عـالِم بسی عـارف همـه بی نـور او اعـمی
مرا دیـن نبـی، مـهـر علـی و مـذهـب جـعـفر
سه مشعل بوده و باشد چه در دنیـا چه در عقبی
در دیـگـر زنـم غـیـر از در آل علـی؟ هـرگـز!
ره دیـگر روم غیـر از ره این خـانـدان؟ حـاشا!
بهـشـت مـن بُـوَد مِهـر علـی و مِهـر اولـادش
نـه از محـشر بُـوَد بیمم نـه از نـارم بُـوَد پـروا
سراپـا عضـو عضـوم را جـدا سـازنـد از پیـکر
اگـر گـردم جـدا یـک لـحـظـه از ذریّـۀ زهـرا
از آن بـر خویـش کردم انتخـاب نــام میـثم را
که بـاشم همچـو او در عشق ثـارالله پـابرجـا»[3]
[1]- اى ابا القاسم، اى فرستاده خدا، اى پيشواى رحمت، اى آقا و مولاى ما، به تو رو آورديم و تو را واسطه قرار داديم، و به سوى خدا تو را وسيله ساختيم، و تو را پيش روى حاجاتمان نهاديم، اى آبرومند نزد خداوند، براى ما نزد خداوند شفاعت كن (مفاتيح الجنان، فرازی از دعای توسّل).
[2]- پروردگارا، قرار بده زندگی مرا زندگی محمد و آل محمدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) و مرگ مرا مرگ محمّد و آل محمّدی(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) (مفاتیح الجنان، فرازی از زیارت عاشورا).
* حضرت امام علی(عَلَيهِ السَّلام) فرمودند: «اِنَّما اَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبيدِ مُحَمَّدٍ(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ)» اين است و جز اين نيست که من بنده ای از بندگان حضرت محمّد(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) هستم (الکافی، ج1، ص90).
* بطحا: وادی مکّه یا محلّی نزديک آن.
[3]- کتاب «نخل ميثم»، اثر استاد غلامرضا سازگار، ج5، ص51-49