عـالیترین و عظیم ترین مصداق عهد و پیمان، عهد و پیمان با اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) است. نجـات و رهـایی در پرتو تمسّک بـه قرآن و اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) است. آن بزرگواران، قولشان، قول الله و فعلشان فعل الله است و همواره به عنوان الگوی مطلق و جاویدان، سِمَتِ الگو و اسوه را دارند «لَقَدْ كانَ لَكُمْ فی رَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»[1]. هر آنچه را که خود رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) و اهل بیت عصمت و طهارت(عَلَيهِم السَّلام) بیان فرمودند، به منزلۀ وحی مطلق است. وحی دو گونه است: وحی تنزیلی که مربوط به خدای سبحان میباشد و دیگری وحی تبیینی که توسط رسول الله(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) و اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) به ما ابلاغ میشود. بعد از حق خدای سبحان، همۀ انسانها مدیون اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) هستیم و آنچه که فرمودند و از ما خواستند، اطاعت مطلقه بر اساس آیۀ شریفۀ «اَطيعُوا اللهَ وَ اَطيعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِی الْاَمْرِ مِنْكُم»[2] میباشد. اطاعت رسول خدا(صَلَّی اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ) در کنار اطاعت خدای سبحان فرض و واجب است و وقتی اهل بیت(عَلَيهِم السَّلام) به عنوان الگو مطرح میشوند، باید مورد اطاعت مطلق قرار گیرند و عهد با آنان بزرگترین عهد الهی میباشد.